Hoe ik omga met mijn angsten…

Ondertussen voel ik me weer heel wat beter en kan ik alles weer wat loslaten. Dat heeft deels te maken met het feit dat ik thuis werk, maar maandag moest ik naar kantoor voor een meeting en ik had er tegen alle verwachtingen in geen last van. Ook achteraf niet.

In augustus las ik The Anxiety Solution van Chloë Brotheridge. Ook al ken ik al heel veel over dergelijke onderwerpen, het kan nooit kwaad om dingen eens te herlezen. En je steekt altijd wel iets nieuws op. Vaak haal ik ook troost bij de website van SoChicken.

Ik had toen een heus plan opgesteld. Omdat je eigenlijk zo nog meer op je to-do-list zet, heb ik het niet al te lang volgehouden. Ik probeerde dagelijks een half uurtje Yoga te doen, dit deed ik via het YouTube-kanaal van Yoga with Adrienne. Dat vond ik nochtans zeer leuk om te doen en ik zou het toch weer moeten oppikken.

Op het moment dat ik me angstig voel, heb ik de neiging om te gaan scrollen op instagram. Het verzet je gedachten maar eigenlijk voel je je er niet beter door. Het vergde veel moed en kracht om mijn gsm weg te leggen en iets anders te gaan doen. Maar het hielp wel.

Vaak probeerde ik tot het natuurgebiedje te gaan om daar even op een bankje te gaan zitten en mijn gedachten de vrije loop te laten.

Ik pikte het weer op om mijn 2 scherm-vrije avonden in te lassen. En daar geniet ik nog altijd van. Ik vind het heerlijk om niet meer steeds naar die dekselse gsm te grijpen. Sowieso vallen elke avond om 22u mijn apps uit en heb ik terug de discipline om niet stiekem toch even te gaan piepen. Ik had wat schrik dat ik tijdens angstige momenten met mijn gedachten geen blijf zou weten, maar het viel heel goed mee. En het was beter om even met mijn angsten te gaan zitten in plaats van ze weg te drukken met instagram en consoorten.

Ook wilde ik weer gaan mediteren maar dat was nog een grotere fail dan de Yoga. Het bleef bij enkele keren. En toch wil ik dat weer gaan oppikken, je hoort en leest er zoveel goeds over.

Wat ik ook probeer te doen, is om alles trager te gaan doen. Ik kan soms door het huis stappen alsof er iemand achter mij zit. Ik probeer me hiervan bewust te zijn en dan gewoon te stappen. Dit mag ik trouwens ook gaan toepassen wanneer ik de windhonden uitlaat, al vinden ze nu al dat ik wandel als een schildpad.

En last but not least! Mijn gedachten proberen sturen. Dat is een hele moeilijke en ik moet er nog heel veel in oefenen. Maar ik probeerde bij een angstige gedachte, tegen mezelf te zeggen ‘en dat is ok’. Dus: oh, nee nu gaan ze dit van me denken. En dat is ok. Of: nu gaan ze me haten. En dat is ok.

Hoe gaan jullie om met angsten of depressieve gevoelens?

Goed voor mezelf – kleine gelukjes Najaarsblogboost

We kregen weer een mailtje van de Najaars Blogboostchallenge over kleine gelukjes. Daarin stond een vraag, wat voor goeds deed je voor jezelf. Voortaan ga ik wat meer proberen op te komen voor mezelf. Vooral op werkvlak cijfer ik mezelf nogal eens weg en laat ik me wat teveel doen. Ik word vaak ondergewaardeerd en onderschat doordat ik mijn mond niet open trek. Vandaag zette ik daar al een eerste stap toe en dat werd positief onthaald.

Het is sowieso een groot werkpunt en het zal niet altijd makkelijk zijn. Maar met kleine stapjes vooruit en af en toe eens achteruit. Maar ik mag wel eens wat meer op de voorgrond treden en me minder onderdanig opstellen. Want eigenlijk ben ik best dominant maar stel me onderdanig op. Zeker tegenover dominante mensen die mondiger zijn dan mezelf, durf ik me te laten doen.

Letterlijk en figuurlijk meer van me laten horen, is het beste wat ik voor mezelf kan doen. Een beetje assertiever mag wel 🙂 En me minder aantrekken wat anderen van me vinden.

Wat voor goeds deden jullie voor jezelf?

Uitgelezen in oktober 2020

Elk jaar doe ik mee aan de Verbeelding Book Challenge. Ook dit jaar doe ik terug mee, maar ik probeer toch zoveel mogelijk te lezen wat ik wil en dan zie ik wel hoe ik hoever ik spring.

Oktober lijkt precies zo ver weg en is voorbij gevlogen. Gelukkig heb ik ook een aantal boeken kunnen lezen!

Woesten – Kris Van Steenberge
In het dorp Woesten treedt Elisabeth, dochter van de smid, in het huwelijk met de jonge arts Guillaume Duponselle. Maar er rust geen zegen op hun verbintenis. Als Elisabeth acht maanden later van een tweeling bevalt, blijkt de eerstgeborene een prachtige zoon, Valentijn. Het tweede kind is zo mismaakt dat Guillaume weigert hem een naam te geven. Toch blijft Nameloos in leven, tegen alle verwachtingen in. Omdat zijn verschijning zijn vader en de dorpelingen doet huiveren, gaat het jongetje gesluierd door het leven.

Een typisch Vlaams boek en daar hou ik van zo nu en dan. Het is wel vaak met ‘ge’ maar gezien het zich afspeelt in het begin van de 20ste eeuw vind ik dat eigenlijk passend bij de volkse sfeer.
Het verhaal is goed opgebouwd en ieder deel is verteld vanuit een ander standpunt wat het boeiend maakt en je ook beter kan inleven in de personages en het niet zo zwart/wit gaat zien.

Ook vond ik het zeer goed geschreven. Het enige puntje van kritiek is dat het een tikkeltje voorspelbaar is.

Goodreads: 4 sterren
VBC-puntje: 21. Een boek waarin een tweeling een belangrijke rol speelt. 

1q84 – boek één: april-juni – Haruki Murakami
1q84 is het ijzingwekkend spannende verhaal van Tengo en Aomame. Tengo is wiskundeonderwijzer en de ghostwriter van een bestsellerauteur. Aomame is sportschoolinstructrice, maar pleegt daarnaast moorden in opdracht. Zij hebben op het eerste gezicht niets met elkaar te maken, maar gaandeweg wordt duidelijk dat hun paden elkaar heel vroeger ooit gekruist moeten hebben, en het ziet ernaar uit dat dit weer gaat gebeuren. Aomame raakt verzeild in een parallelle wereld, die ze ‘1q84’ noemt.

Het duurde een hele tijd vooraleer ik in het verhaal kwam, waardoor ik me er ook wat door moest worstelen. Maar eens ik er in zat, had ik wel meer zin om er in te gaan verder lezen.
Murakami is een meester in sfeer scheppen. Tot nu toe las ik een beetje atypische boeken van hem maar deze typische surrealistische stijl kon me ook best bekoren. Hij heeft duidelijk ook veel fantasie.

Het enige wat me soms een beetje stoorde, waren de conversaties tussen het vrouwelijke hoofdpersonage en een vriendin die ze in het verhaal leert kennen. Zoiets zou ik toch nooit tegen een vriendin zeggen/vragen, het kan ook zijn dat die vriendin biseksueel is en meer voelt voor Aomame maar dan nog vind ik het een vreemde versiertruc 😀

Goodreads: 3 sterren
VBC: 11. Een boek met een getal groter dan 20 in de titel. 

Jonkvrouw – Jean-Paul van Rijckeghem & Pat van Beirs
Marguerite van Male is veertien-en-een-half. Ze is de erfgename van Vlaanderen. Ze droomt van een witte ridder die haar naar een kasteel in de wolken zal voeren. Maar de ridders die ze ontmoet zijn allemaal sufferds die niet bestand zijn tegen haar pittige karakter en haar opvliegende aard. Op een dag beslist haar vader met wie ze die zomer zal huwen…

Het boek kon me niet bekoren. Ik hou enorm van historische romans en maar daar verwacht ik een realistische blik. Ook al weet ik dat het grootste deel verzonnen is omdat we niet exact weten wat er gebeurd is. Maar het moet toch geloofwaardig blijven. Dit had meer weg van fantasy. Daarmee bedoel ik niet dat fantasy slecht is. Maar als je zo’n verhaallijnen verzint, dan schrijf beter een fantasy-boek.

Je merkte ook aan de schrijfstijl dat het zo’n groot mogelijk aantal 14-jarigen wilde bereiken. Wat op zich niet slecht is, hoe meer mensen lezen, hoe beter! Maar het leek wel een beetje alsof Marguerite van Male geboren is in de 21ste eeuw.

Goodreads: 1 ster
VBC: 25. Een boek dat zich langer dan 500 jaar geleden afspeelt. 

De kracht van het enneagram – Sandra de Clercq
De kracht van het Enneagram geeft een beknopte, heldere en accurate inleiding tot het Enneagram, een persoonlijkheidsleer die meer dan 3000 jaar oud is. Dit unieke model vertrekt vanuit negen basistypes, maar laat veel ruimte voor het unieke karakter van elke mens.

Het was een mooie inleiding in de verschillende types van het Enneagram. Maar ook niet meer dan dat. Ik miste wat meer diepgang over hoe de verschillende centra zich verhouden tegenover elkaar, over de wings en de tritypes.
Toch heb ik er ook wat uitgeleerd want ik was voornamelijk bekend met mijn eigen type en de types waar ik bij aanleun.

Goodreads: 3 sterren
VBC: geen

En ik herinner me Titus Broederland – Auke Hulst
De tweelingbroers Broederland wonen in een afgelegen bos, waar ze zich bezighouden met verboden boeken en hun gitaar. Tot een catastrofe hen van huis verjaagt. Ze trekken een vijandige wereld in waar alles draait om religie en de winning van grondstoffen. Maar waarin schuilt het grootste gevaar? In de opengebarsten aarde, in andere mensen of in henzelf? 

Heel veel gebeurt er niet in het boek én toch weer wel. Er werd niet zo diep ingegaan op wat er gebeurt. Maar dat stoorde me niet zo erg. Het hoorde precies bij de sfeer van het boek. Het boek was zeer goed geschreven en stond vol van de mooie zinnen en metaforen. En toch was het niet té poëtisch want daar hou ik dan weer niet zo van. Een boek dat goed geschreven is, heeft een sterretje voor.

Het boek leunde ook heel hard aan bij wat ik me voorstel hoe het hier gaat zijn binnen een 100-tal jaar.

Goodreads: 4 sterren
VBC: 20. Een boek over het klimaat (verandering), een zogenaamde cli-fi

VBC-tussenstand: 21 puntjes

Mijn 7 meest gelezen blogpost (achter de schermen Najaarsblogboost)

Omdat ik zelf wel curieus was wat jullie het meest en liefst lezen, ging ik op zoek naar mijn top 7. Het was even zoeken in de statistieken, maar gelukkig hou ik van cijfertjes.

  1. Okker en noot: Deze werd 243 gelezen, mede omdat Okker & Noot mijn bericht gedeeld had op hun facebook-pagina, waarvoor dank!
  2. Voordelen van single zijn: blijkbaar zijn er mensen die hier nood aan hadden, omdat ze zich misschien niet gelukkig voelen als single of omdat ze waren gewoon curieus :-p
  3. Ik ben GEEN hondenmens: hoewel deze post 225 keer gelezen werd, zijn er nog steeds mensen die zich hierover verbazen 🙂 Misschien omdat ik meer honden heb dan katten 🙂
  4. Waarom het hier zo stil was… : blijkbaar veel bezorgde mensen, lief!
  5. Ik ben een randgeval #2 + verklaringen: ondertussen heb ik mij hier al veel meer over verdiept en zal deze post lang geen kanten meer kloppen. Want de 16 personalities-test is volgens MBTI-kenners écht geen goeie test. Misschien blog ik hier ooit eens over, waarom dit zo is.
  6. Mijn ervaringen met suikervrij eten: nog altijd fijn om te lezen/weten dat mensen hierin geïnteresseerd zijn.
  7. Ik ben een randgeval

De topics over wat ik gelezen heb en de quotes doen het duidelijk minder goed.

Welke berichten lezen jullie hier graag?

Waarom ik eerst tegen thuiswerken opzag en er nu van hou…

Tijdens de eerste lockdown werkte ik ook regelmatig op kantoor en vanaf mei werkte ik weer fulltime op kantoor. Toen telewerken weer aangeraden werd maar nog niet verplicht, vroeg ik aan mijn directeur of ik zoals tijdens de eerste lockdown ook gewoon naar kantoor mocht komen. Maar er waren nog collega’s die dat wilden, dus werd er beslist dat ieder elk één dag zou komen. Het gebouw is in principe groot genoeg en we hoeven niet in elkaars bureau te komen. Dus ik zag niet in waarom het niet mocht. Ik voelde me in die periode niet top en wilde graag naar kantoor uit schrik dat de muren op mij af zouden komen thuis. Ook al zou ik soms alleen op het werk zitten, verandering van omgeving doet al veel. Maar goed, het mocht niet en ik mocht enkel nog op vrijdag naar Gent afzakken.

Ik bouwde een nieuwe routine in om het thuiswerken aangenaam te maken. En ik moet zeggen, ik geniet er van om elke ochtend en middag samen met de windhonden een wandeling te maken. Ik luister ondertussen mijn podcasts. Net voor het werk lees ik nog een half uurtje. Tijdens de middag doe ik nog eens een boodschap. Of mijn moeder komt eens lunchen.

Ik kan letterlijk en figuurlijk afstand nemen van de miserie op het werk en dat doet me duidelijk goed. Want de laatste weken voel ik me weer een pak beter. Deze week werd zelfs beslist dat niemand nog naar het werk mag/moet. En ik was eerlijk gezegd wel opgelucht. Want ik zag er tegen op om iedere vrijdag met die laptop te sleuren.

En als ik om 17u mijn laptop afsluit of soms een uur later omdat er nog een filmpje aan het laden is. Dan kan ik onmiddellijk aan mijn avondroutine beginnen en heb ik meer tijd voor mezelf en mijn interesses. En zit ik bijgevolg een uur vroeger in mijn zetel.

Het enige nadeel is dat ik zelf mag opdraaien voor de verwarmingskosten, elektriciteit en water. Want mijn werk geeft hier geen vergoeding voor. Maar als het van mij afhangt, zou ik direct tekenen om altijd van thuis uit te werken. De honden en kat zijn ook akkoord!

Hoe ervaren jullie het thuiswerken?

Mijn ochtendroutine – rituelen (1)

Rituelen is het tweede punt in de Najaarsblogboost-challenge. Ik hou nogal van routines en rituelen. Want ik hou nogal van voorspelbaarheid. Zeker in deze onzekere tijden.

Pre-verplicht thuiswerken
Uiteraard begin ik de ochtend door mijn honden te laten plassen, want na 8 uur is dat hoogstnodig. Daarna geef ik de hongerige wolven eten, want dat is eigenlijk nog dringender dan het plasje :-p

Terwijl zij eten, drink ik een kopje sojamelk. Daarna maak ik me klaar om te gaan werken. Ik was me gewoon aan de lavabo, want ik douch maar 2x per week.

Daarna is het tijd voor een kleine ochtendwandeling in het mini-natuurgebied rechtover mijn deur. Er gaat maar één hondje mee, want Nyrah houdt niet van kou en nattigheid.

Tenslotte wandel ik 20 minuten naar het station terwijl ik een podcast beluister. Op de trein sluit ik de podcast af en open ik mijn boek.

Bij verplicht thuiswerken
Ik sta een kwartiertje later op, om 7u loopt de wekker af. De honden moeten ook bij thuiswerken plassen en eten, dus dat ik ook als eerste. Daarna ga ik me wassen. En om 7u45 maak ik een grote wandeling met Tiqi terwijl ik naar een podcast luister. Wanneer ik thuis kom, lees ik nog een half uur in mijn boek. Ik eet pas om 11u iets.

Ik zou in principe ook een uur langer kunnen slapen. Maar toen ik hoorde dat ik verplicht moest thuiswerken, zag ik mijn hoeveelheid podcasts, stappen en boeken aan mij voorbij gaan. Dus besloot ik om dit toch te behouden.

Merken jullie een verschil in jullie ochtendrituelen?

Positiviteit & energie (2)

Wat zorgt er voor dat je positief in het leven staat?

Dit vind ik een moeilijke, omdat ik niet zo positief in het leven sta. Vooral omdat ik bang ben voor veranderingen. Dan durf ik de situatie nogal pessimistisch en angstig bekijken. Ook heb ik de neiging om me te focussen op het slechte, ook al gaan er duust dingen goed. Als er één in fout gaat, dan krijg ik dat niet meer uit mijn hoofd. Al zie ik mezelf niet als een pessimist omdat ik ook intens gelukkig kan zijn.

Misschien zijn het net die kleine dingen waar ik zo van geniet die er voor zorgen dat ik positief in het leven sta.

Waar ik me ook enorm aan kan optrekken, is wanneer ik te horen krijg dat er iemand is die me heel graag heeft. Zeker als dat iemand is, waarvan ik het totaal niet verwacht had. Het is altijd leuk om gewaardeerd te worden om wie je bent met al je goeie en slechte kanten.

Mijn windhonden en kat zorgen er ook voor dat ik positief in het leven sta. Want voor hen doe ik het allemaal, voor hen kom ik elke dag uit mijn bed. Zij hebben nood aan wandelingen en dat doet me ook goed. Zij hebben nood aan een goeie dierenarts en eten, dus moet ik ondanks alles doorgaan. Het klinkt misschien als een opgave, maar dat is het helemaal niet. Zij zijn een deel van mezelf.

Zijn jullie optimistisch of pessimistisch?

Blogboost Najaarschallenge: Positiviteit & Energie (1)

Ik zag overal die leuke berichtjes bij mede-bloggers dat ik besloot om alsnog mee te doen. Ik loop wat achter maar ik ga mijn achterstand inhalen door korte berichten te posten. Die lezen ook makkelijk weg.

Wat geeft jouw energie?

Afspreken met vrienden
Alhoewel ik zeer introvert bent, kan een wandeling met een vriendin zoveel deugd doen. Het heeft me dan ook echt energie. Ook samen een kop koffie gaan drinken of bij iemand op bezoek gaan, kunnen me energie geven. Maar het moet een rustige omgeving zijn, ik word snel moe van teveel getater om me heen.

Wandelen in de natuur
Heerlijk vind ik het om helemaal op te laden in een stukje natuur. Ik hou het meest van het bos of van de zee, mits er niet veel andere mensen zijn. Zo ging ik onlangs op zondag (bad idea) naar het bos en ik hoorde niet anders dan gillende kinderen. #sorrynotsorry maar dan ga ik liever tijdens een weekdag naar het bos. En ik ben vooral heel erg blij met het mini-stukje natuurgebied rechtover mijn deur. Ideaal voor de ochtendwandeling of de iets grotere avondwandeling na het werk.

Optredens
Ik ga zo nu en dan graag eens naar een optreden. Liefst van mijn favoriete bands, daar kan ik echt van opladen. Ook al zijn er dan veel mensen, ik hoef niet sociaal te doen. Want ik ga meestal alleen naar optredens. Dan kan ik komen en gaan wanneer het mij goed uitkomt en er zin in heb.

Wat is jouw energie top 3?

En toen kwamen er ook nog depressieve gevoelens bij…

Ik wou eigenlijk een blogje schrijven over hoe ik met mijn angsten omga. Maar eigenlijk stelt dat tegenwoordig niet zo veel voor gezien ik er ook nog depressieve gevoelens bovenop (de angsten) gekregen heb. Ik twijfelde er over om het hier te schrijven, omdat ik geen medelijden wil wekken. Maar kijk het is wat het is.

Er is deze zomer heel veel gebeurd en er gebeurt nog steeds van alles. Vooral op werkvlak. Er zijn grote veranderingen op komst en ik kan niet zo goed om met veranderingen. Bovendien moet ik nu ook thuiswerken en dat zie ik ook niet zo heel erg zitten. Omdat ik net nu nood heb aan wat mensen om me heen, ook al ben ik heel graag alleen. Mensen verzetten eens mijn gedachten. En ook al zit ik alleen op het werk, het is eens een andere omgeving. Maar goed, misschien is het thuiswerken ook goed om eens letterlijk afstand te nemen van het werk.

Als ik veel last heb van angsten, komen daar sowieso wel wat depressieve gevoelens bij. Want ja, vrolijk word je er allemaal niet van natuurlijk. Dus het enige wat ik voorlopig doe, is naar een psycholoog gaan. Die heeft donderdag heel wat losgemaakt en ik heb zowat drie dagen lopen bleiten. Mede door wat er allemaal gaande is op het werk. Ik kreeg gelukkig ook heel veel lieve telefoontjes en berichtjes. En als mensen bezorgd zijn, dan ga ik nog meer bleiten. Maar het doet toch deugd dat er zoveel mensen om me geven.

En ook een dikke merci aan de vriendin die bijna dagelijks vraagt hoe het met me gaat! Je wordt gewaardeerd 🙂

Hoe gaat het met jullie?

Tiqi krijgt een beetje meer vrijheid

Tiqi is een hond die eigenlijk niet los kan lopen. En ik vind dat zo triest voor hem want hij geniet daar zo van om eens los te kunnen rennen. Aan zee mag hij dat wel eens. Daar is het overzichtelijk en kan ik hem zien als hij 100den meter van mij vandaan loopt. Al loopt hij daar niet zo ver weg. Ik moet enkel opletten dat hij niet in de duinen geraakt want eens daar luistert hij met zijn neus in plaats van mijn zijn oren. Op het strand zelf kan ik hem makkelijk terug roepen.

Maar in het bos of in een stukje natuur mag hij niet loslopen. Hij loopt tot ik hem niet meer kan zien en wie weet waar hij dan uithangt en wat steekt hij uit. Zeker in een gebied dat ik niet ken, want je weet maar nooit dat hij een weg oversteekt en daar omver gereden wordt.

Nyrah luistert bijna perfect en zij mag dan vaak eens loslopen. Tot grote frustratie van Tiqi, hij wil het ook zo graag en mag niet. Hij loopt dan constant te blaffen. Maar zondag kocht ik hem zo’n flexi-lijn. Vroeger was ik daar tegen omdat je weinig controle hebt over je hond én ze nog meer kunnen trekken als de lijn langer is. Bovendien lopen andere loslopende honden wel eens in zo’n lijn. Maar degene die ik kocht, is geen lijn maar een bredere band en fluorescerend. Wij zijn beter zichtbaar.

Nu hij met zo’n lijn wat verder van me vandaan kan lopen, is hij echt heel erg blij. Je ziet hem vrolijk rondhuppelen, staart in de lucht en kwispelend. Ik dacht dat hij nog meer zou trekken maar hij is er heel rustig bij. Hij weet tot hoever hij kan en dan wacht hij. Hij trekt totaal niet. Hij kan nu ook verder de natuur in als ik op het paadje wil blijven.

Als ik mijn hondjes zie genieten, dan geniet ik mee. Dus het is win-win 🙂

Maken jullie gebruik van zo’n flexi-lijn of hebben jullie honden zonder bananen in de oren?