Ondertussen voel ik me weer heel wat beter en kan ik alles weer wat loslaten. Dat heeft deels te maken met het feit dat ik thuis werk, maar maandag moest ik naar kantoor voor een meeting en ik had er tegen alle verwachtingen in geen last van. Ook achteraf niet.
In augustus las ik The Anxiety Solution van Chloë Brotheridge. Ook al ken ik al heel veel over dergelijke onderwerpen, het kan nooit kwaad om dingen eens te herlezen. En je steekt altijd wel iets nieuws op. Vaak haal ik ook troost bij de website van SoChicken.
Ik had toen een heus plan opgesteld. Omdat je eigenlijk zo nog meer op je to-do-list zet, heb ik het niet al te lang volgehouden. Ik probeerde dagelijks een half uurtje Yoga te doen, dit deed ik via het YouTube-kanaal van Yoga with Adrienne. Dat vond ik nochtans zeer leuk om te doen en ik zou het toch weer moeten oppikken.
Op het moment dat ik me angstig voel, heb ik de neiging om te gaan scrollen op instagram. Het verzet je gedachten maar eigenlijk voel je je er niet beter door. Het vergde veel moed en kracht om mijn gsm weg te leggen en iets anders te gaan doen. Maar het hielp wel.
Vaak probeerde ik tot het natuurgebiedje te gaan om daar even op een bankje te gaan zitten en mijn gedachten de vrije loop te laten.
Ik pikte het weer op om mijn 2 scherm-vrije avonden in te lassen. En daar geniet ik nog altijd van. Ik vind het heerlijk om niet meer steeds naar die dekselse gsm te grijpen. Sowieso vallen elke avond om 22u mijn apps uit en heb ik terug de discipline om niet stiekem toch even te gaan piepen. Ik had wat schrik dat ik tijdens angstige momenten met mijn gedachten geen blijf zou weten, maar het viel heel goed mee. En het was beter om even met mijn angsten te gaan zitten in plaats van ze weg te drukken met instagram en consoorten.
Ook wilde ik weer gaan mediteren maar dat was nog een grotere fail dan de Yoga. Het bleef bij enkele keren. En toch wil ik dat weer gaan oppikken, je hoort en leest er zoveel goeds over.
Wat ik ook probeer te doen, is om alles trager te gaan doen. Ik kan soms door het huis stappen alsof er iemand achter mij zit. Ik probeer me hiervan bewust te zijn en dan gewoon te stappen. Dit mag ik trouwens ook gaan toepassen wanneer ik de windhonden uitlaat, al vinden ze nu al dat ik wandel als een schildpad.
En last but not least! Mijn gedachten proberen sturen. Dat is een hele moeilijke en ik moet er nog heel veel in oefenen. Maar ik probeerde bij een angstige gedachte, tegen mezelf te zeggen ‘en dat is ok’. Dus: oh, nee nu gaan ze dit van me denken. En dat is ok. Of: nu gaan ze me haten. En dat is ok.
Hoe gaan jullie om met angsten of depressieve gevoelens?