Hoe ik omga met mijn angsten…

Ondertussen voel ik me weer heel wat beter en kan ik alles weer wat loslaten. Dat heeft deels te maken met het feit dat ik thuis werk, maar maandag moest ik naar kantoor voor een meeting en ik had er tegen alle verwachtingen in geen last van. Ook achteraf niet.

In augustus las ik The Anxiety Solution van Chloë Brotheridge. Ook al ken ik al heel veel over dergelijke onderwerpen, het kan nooit kwaad om dingen eens te herlezen. En je steekt altijd wel iets nieuws op. Vaak haal ik ook troost bij de website van SoChicken.

Ik had toen een heus plan opgesteld. Omdat je eigenlijk zo nog meer op je to-do-list zet, heb ik het niet al te lang volgehouden. Ik probeerde dagelijks een half uurtje Yoga te doen, dit deed ik via het YouTube-kanaal van Yoga with Adrienne. Dat vond ik nochtans zeer leuk om te doen en ik zou het toch weer moeten oppikken.

Op het moment dat ik me angstig voel, heb ik de neiging om te gaan scrollen op instagram. Het verzet je gedachten maar eigenlijk voel je je er niet beter door. Het vergde veel moed en kracht om mijn gsm weg te leggen en iets anders te gaan doen. Maar het hielp wel.

Vaak probeerde ik tot het natuurgebiedje te gaan om daar even op een bankje te gaan zitten en mijn gedachten de vrije loop te laten.

Ik pikte het weer op om mijn 2 scherm-vrije avonden in te lassen. En daar geniet ik nog altijd van. Ik vind het heerlijk om niet meer steeds naar die dekselse gsm te grijpen. Sowieso vallen elke avond om 22u mijn apps uit en heb ik terug de discipline om niet stiekem toch even te gaan piepen. Ik had wat schrik dat ik tijdens angstige momenten met mijn gedachten geen blijf zou weten, maar het viel heel goed mee. En het was beter om even met mijn angsten te gaan zitten in plaats van ze weg te drukken met instagram en consoorten.

Ook wilde ik weer gaan mediteren maar dat was nog een grotere fail dan de Yoga. Het bleef bij enkele keren. En toch wil ik dat weer gaan oppikken, je hoort en leest er zoveel goeds over.

Wat ik ook probeer te doen, is om alles trager te gaan doen. Ik kan soms door het huis stappen alsof er iemand achter mij zit. Ik probeer me hiervan bewust te zijn en dan gewoon te stappen. Dit mag ik trouwens ook gaan toepassen wanneer ik de windhonden uitlaat, al vinden ze nu al dat ik wandel als een schildpad.

En last but not least! Mijn gedachten proberen sturen. Dat is een hele moeilijke en ik moet er nog heel veel in oefenen. Maar ik probeerde bij een angstige gedachte, tegen mezelf te zeggen ‘en dat is ok’. Dus: oh, nee nu gaan ze dit van me denken. En dat is ok. Of: nu gaan ze me haten. En dat is ok.

Hoe gaan jullie om met angsten of depressieve gevoelens?

En toen kwamen er ook nog depressieve gevoelens bij…

Ik wou eigenlijk een blogje schrijven over hoe ik met mijn angsten omga. Maar eigenlijk stelt dat tegenwoordig niet zo veel voor gezien ik er ook nog depressieve gevoelens bovenop (de angsten) gekregen heb. Ik twijfelde er over om het hier te schrijven, omdat ik geen medelijden wil wekken. Maar kijk het is wat het is.

Er is deze zomer heel veel gebeurd en er gebeurt nog steeds van alles. Vooral op werkvlak. Er zijn grote veranderingen op komst en ik kan niet zo goed om met veranderingen. Bovendien moet ik nu ook thuiswerken en dat zie ik ook niet zo heel erg zitten. Omdat ik net nu nood heb aan wat mensen om me heen, ook al ben ik heel graag alleen. Mensen verzetten eens mijn gedachten. En ook al zit ik alleen op het werk, het is eens een andere omgeving. Maar goed, misschien is het thuiswerken ook goed om eens letterlijk afstand te nemen van het werk.

Als ik veel last heb van angsten, komen daar sowieso wel wat depressieve gevoelens bij. Want ja, vrolijk word je er allemaal niet van natuurlijk. Dus het enige wat ik voorlopig doe, is naar een psycholoog gaan. Die heeft donderdag heel wat losgemaakt en ik heb zowat drie dagen lopen bleiten. Mede door wat er allemaal gaande is op het werk. Ik kreeg gelukkig ook heel veel lieve telefoontjes en berichtjes. En als mensen bezorgd zijn, dan ga ik nog meer bleiten. Maar het doet toch deugd dat er zoveel mensen om me geven.

En ook een dikke merci aan de vriendin die bijna dagelijks vraagt hoe het met me gaat! Je wordt gewaardeerd 🙂

Hoe gaat het met jullie?

Mijn angsten

Nog eens over mijn angsten. Want angsten uiten zich bij iedereen anders en ze ontstaan ook anders. Bij mij zijn het angstaanvallen die ik heb en niet zomaar een angstig gevoel (wat ik ook soms heb) en die ontstaan als ik op iets door begin te denken. En vooral wanneer er een gedachte bij zit die ik plots als waar zie. Een gedachte die ik keihard geloof en dan voel ik me plots wankelen.

Ik voel me heel erg licht in mijn hoofd en kan plots niet meer rationeel of zuiver denken. Ik kan me totaal niet meer focussen op hetgeen waarmee ik bezig ben. Heel lastig als je plots tegen iemand aan het praten bent. En hoe vreemd het ook is, vaak hebben die niet eens door dat je een angstaanval hebt (Allez toch niet dat ik weet). Ook word ik misselijk en is mijn ademhaling heel erg oppervlakkig. En heel vaak moet ik dan ook naar het toilet.

Zo’n angstaanval kan soms heel lang duren. En het is ook moeilijk om op zo’n moment anders te gaan denken. En op zo’n moment denk ik ook dat het gevoel voor altijd is. Dat het is iets blijvend is. Soms duren mijn angstaanvallen heel kort of gaan ze wat in golven.

Hoe voelen jouw angsten?

Angst en onzekerheid

Het is nu al een aantal maand dat ik hier weer meer last van heb. Er zijn periodes waarin ik helemaal geen of weinig angst en onzekerheid voel. Maar nu is het weer erger. Ik weet wat de trigger geweest is en dan vervloek ik mezelf dat ik me daar zo in laat meeslepen.

Het is vooral moeilijk om los te laten wat mensen van me vinden. Rationeel weet ik dat het er niet toe doet wat mensen vinden. Ik weet dat ik niet onzeker hoef te zijn. Maar toch laat ik me leiden door die gedachten. Gedachten dat iedereen me leuk en lief moet vinden. Ik merk dat ik me hierdoor uitsloof en daardoor toch nooit goed doe volgens mijn gedachten. Want ik kan het altijd negatief interpreteren. Ik stel dan ook letterlijk alles wat ik doe of hoe ik reageer in vraag. Ook hier is het vooral belangrijk dat ik weet dat het goed is. En goed genoeg is goed genoeg. Maar af en toe krijg ik dan toch een angstaanval omdat ik denk dat iemand anders het verkeerd gaat interpreteren.

Wanneer ik angstig ben, heb ik vooral last van faalangst en het daarbij horende perfectionisme. Ik heb dan heel sterk de neiging om mensen te pleasen en over mijn grenzen te gaan.

Wanneer ik het dan allemaal even somber in zie, denk ik dat er echt niemand is die me leuk en aardig vindt. En dat ik me bijna niemand 100% op mijn gemak voel omdat ik schrik heb om verkeerd te reageren of iets verkeerd te zeggen of doen. Ik moet stoppen met vanalles te insinueren. Want er zijn natuurlijk mensen die me graag zien en waarbij ik me 100% op mijn gemak voel.

Dus ik moet dringend leren om te stoppen met mijn gedachten te geloven 🙂

Hebben jullie soms last van angsten?