Hoe ik omga met mijn angsten…

Ondertussen voel ik me weer heel wat beter en kan ik alles weer wat loslaten. Dat heeft deels te maken met het feit dat ik thuis werk, maar maandag moest ik naar kantoor voor een meeting en ik had er tegen alle verwachtingen in geen last van. Ook achteraf niet.

In augustus las ik The Anxiety Solution van Chloë Brotheridge. Ook al ken ik al heel veel over dergelijke onderwerpen, het kan nooit kwaad om dingen eens te herlezen. En je steekt altijd wel iets nieuws op. Vaak haal ik ook troost bij de website van SoChicken.

Ik had toen een heus plan opgesteld. Omdat je eigenlijk zo nog meer op je to-do-list zet, heb ik het niet al te lang volgehouden. Ik probeerde dagelijks een half uurtje Yoga te doen, dit deed ik via het YouTube-kanaal van Yoga with Adrienne. Dat vond ik nochtans zeer leuk om te doen en ik zou het toch weer moeten oppikken.

Op het moment dat ik me angstig voel, heb ik de neiging om te gaan scrollen op instagram. Het verzet je gedachten maar eigenlijk voel je je er niet beter door. Het vergde veel moed en kracht om mijn gsm weg te leggen en iets anders te gaan doen. Maar het hielp wel.

Vaak probeerde ik tot het natuurgebiedje te gaan om daar even op een bankje te gaan zitten en mijn gedachten de vrije loop te laten.

Ik pikte het weer op om mijn 2 scherm-vrije avonden in te lassen. En daar geniet ik nog altijd van. Ik vind het heerlijk om niet meer steeds naar die dekselse gsm te grijpen. Sowieso vallen elke avond om 22u mijn apps uit en heb ik terug de discipline om niet stiekem toch even te gaan piepen. Ik had wat schrik dat ik tijdens angstige momenten met mijn gedachten geen blijf zou weten, maar het viel heel goed mee. En het was beter om even met mijn angsten te gaan zitten in plaats van ze weg te drukken met instagram en consoorten.

Ook wilde ik weer gaan mediteren maar dat was nog een grotere fail dan de Yoga. Het bleef bij enkele keren. En toch wil ik dat weer gaan oppikken, je hoort en leest er zoveel goeds over.

Wat ik ook probeer te doen, is om alles trager te gaan doen. Ik kan soms door het huis stappen alsof er iemand achter mij zit. Ik probeer me hiervan bewust te zijn en dan gewoon te stappen. Dit mag ik trouwens ook gaan toepassen wanneer ik de windhonden uitlaat, al vinden ze nu al dat ik wandel als een schildpad.

En last but not least! Mijn gedachten proberen sturen. Dat is een hele moeilijke en ik moet er nog heel veel in oefenen. Maar ik probeerde bij een angstige gedachte, tegen mezelf te zeggen ‘en dat is ok’. Dus: oh, nee nu gaan ze dit van me denken. En dat is ok. Of: nu gaan ze me haten. En dat is ok.

Hoe gaan jullie om met angsten of depressieve gevoelens?

Uitgelezen in oktober 2020

Elk jaar doe ik mee aan de Verbeelding Book Challenge. Ook dit jaar doe ik terug mee, maar ik probeer toch zoveel mogelijk te lezen wat ik wil en dan zie ik wel hoe ik hoever ik spring.

Oktober lijkt precies zo ver weg en is voorbij gevlogen. Gelukkig heb ik ook een aantal boeken kunnen lezen!

Woesten – Kris Van Steenberge
In het dorp Woesten treedt Elisabeth, dochter van de smid, in het huwelijk met de jonge arts Guillaume Duponselle. Maar er rust geen zegen op hun verbintenis. Als Elisabeth acht maanden later van een tweeling bevalt, blijkt de eerstgeborene een prachtige zoon, Valentijn. Het tweede kind is zo mismaakt dat Guillaume weigert hem een naam te geven. Toch blijft Nameloos in leven, tegen alle verwachtingen in. Omdat zijn verschijning zijn vader en de dorpelingen doet huiveren, gaat het jongetje gesluierd door het leven.

Een typisch Vlaams boek en daar hou ik van zo nu en dan. Het is wel vaak met ‘ge’ maar gezien het zich afspeelt in het begin van de 20ste eeuw vind ik dat eigenlijk passend bij de volkse sfeer.
Het verhaal is goed opgebouwd en ieder deel is verteld vanuit een ander standpunt wat het boeiend maakt en je ook beter kan inleven in de personages en het niet zo zwart/wit gaat zien.

Ook vond ik het zeer goed geschreven. Het enige puntje van kritiek is dat het een tikkeltje voorspelbaar is.

Goodreads: 4 sterren
VBC-puntje: 21. Een boek waarin een tweeling een belangrijke rol speelt. 

1q84 – boek één: april-juni – Haruki Murakami
1q84 is het ijzingwekkend spannende verhaal van Tengo en Aomame. Tengo is wiskundeonderwijzer en de ghostwriter van een bestsellerauteur. Aomame is sportschoolinstructrice, maar pleegt daarnaast moorden in opdracht. Zij hebben op het eerste gezicht niets met elkaar te maken, maar gaandeweg wordt duidelijk dat hun paden elkaar heel vroeger ooit gekruist moeten hebben, en het ziet ernaar uit dat dit weer gaat gebeuren. Aomame raakt verzeild in een parallelle wereld, die ze ‘1q84’ noemt.

Het duurde een hele tijd vooraleer ik in het verhaal kwam, waardoor ik me er ook wat door moest worstelen. Maar eens ik er in zat, had ik wel meer zin om er in te gaan verder lezen.
Murakami is een meester in sfeer scheppen. Tot nu toe las ik een beetje atypische boeken van hem maar deze typische surrealistische stijl kon me ook best bekoren. Hij heeft duidelijk ook veel fantasie.

Het enige wat me soms een beetje stoorde, waren de conversaties tussen het vrouwelijke hoofdpersonage en een vriendin die ze in het verhaal leert kennen. Zoiets zou ik toch nooit tegen een vriendin zeggen/vragen, het kan ook zijn dat die vriendin biseksueel is en meer voelt voor Aomame maar dan nog vind ik het een vreemde versiertruc 😀

Goodreads: 3 sterren
VBC: 11. Een boek met een getal groter dan 20 in de titel. 

Jonkvrouw – Jean-Paul van Rijckeghem & Pat van Beirs
Marguerite van Male is veertien-en-een-half. Ze is de erfgename van Vlaanderen. Ze droomt van een witte ridder die haar naar een kasteel in de wolken zal voeren. Maar de ridders die ze ontmoet zijn allemaal sufferds die niet bestand zijn tegen haar pittige karakter en haar opvliegende aard. Op een dag beslist haar vader met wie ze die zomer zal huwen…

Het boek kon me niet bekoren. Ik hou enorm van historische romans en maar daar verwacht ik een realistische blik. Ook al weet ik dat het grootste deel verzonnen is omdat we niet exact weten wat er gebeurd is. Maar het moet toch geloofwaardig blijven. Dit had meer weg van fantasy. Daarmee bedoel ik niet dat fantasy slecht is. Maar als je zo’n verhaallijnen verzint, dan schrijf beter een fantasy-boek.

Je merkte ook aan de schrijfstijl dat het zo’n groot mogelijk aantal 14-jarigen wilde bereiken. Wat op zich niet slecht is, hoe meer mensen lezen, hoe beter! Maar het leek wel een beetje alsof Marguerite van Male geboren is in de 21ste eeuw.

Goodreads: 1 ster
VBC: 25. Een boek dat zich langer dan 500 jaar geleden afspeelt. 

De kracht van het enneagram – Sandra de Clercq
De kracht van het Enneagram geeft een beknopte, heldere en accurate inleiding tot het Enneagram, een persoonlijkheidsleer die meer dan 3000 jaar oud is. Dit unieke model vertrekt vanuit negen basistypes, maar laat veel ruimte voor het unieke karakter van elke mens.

Het was een mooie inleiding in de verschillende types van het Enneagram. Maar ook niet meer dan dat. Ik miste wat meer diepgang over hoe de verschillende centra zich verhouden tegenover elkaar, over de wings en de tritypes.
Toch heb ik er ook wat uitgeleerd want ik was voornamelijk bekend met mijn eigen type en de types waar ik bij aanleun.

Goodreads: 3 sterren
VBC: geen

En ik herinner me Titus Broederland – Auke Hulst
De tweelingbroers Broederland wonen in een afgelegen bos, waar ze zich bezighouden met verboden boeken en hun gitaar. Tot een catastrofe hen van huis verjaagt. Ze trekken een vijandige wereld in waar alles draait om religie en de winning van grondstoffen. Maar waarin schuilt het grootste gevaar? In de opengebarsten aarde, in andere mensen of in henzelf? 

Heel veel gebeurt er niet in het boek én toch weer wel. Er werd niet zo diep ingegaan op wat er gebeurt. Maar dat stoorde me niet zo erg. Het hoorde precies bij de sfeer van het boek. Het boek was zeer goed geschreven en stond vol van de mooie zinnen en metaforen. En toch was het niet té poëtisch want daar hou ik dan weer niet zo van. Een boek dat goed geschreven is, heeft een sterretje voor.

Het boek leunde ook heel hard aan bij wat ik me voorstel hoe het hier gaat zijn binnen een 100-tal jaar.

Goodreads: 4 sterren
VBC: 20. Een boek over het klimaat (verandering), een zogenaamde cli-fi

VBC-tussenstand: 21 puntjes

Waarom ik eerst tegen thuiswerken opzag en er nu van hou…

Tijdens de eerste lockdown werkte ik ook regelmatig op kantoor en vanaf mei werkte ik weer fulltime op kantoor. Toen telewerken weer aangeraden werd maar nog niet verplicht, vroeg ik aan mijn directeur of ik zoals tijdens de eerste lockdown ook gewoon naar kantoor mocht komen. Maar er waren nog collega’s die dat wilden, dus werd er beslist dat ieder elk één dag zou komen. Het gebouw is in principe groot genoeg en we hoeven niet in elkaars bureau te komen. Dus ik zag niet in waarom het niet mocht. Ik voelde me in die periode niet top en wilde graag naar kantoor uit schrik dat de muren op mij af zouden komen thuis. Ook al zou ik soms alleen op het werk zitten, verandering van omgeving doet al veel. Maar goed, het mocht niet en ik mocht enkel nog op vrijdag naar Gent afzakken.

Ik bouwde een nieuwe routine in om het thuiswerken aangenaam te maken. En ik moet zeggen, ik geniet er van om elke ochtend en middag samen met de windhonden een wandeling te maken. Ik luister ondertussen mijn podcasts. Net voor het werk lees ik nog een half uurtje. Tijdens de middag doe ik nog eens een boodschap. Of mijn moeder komt eens lunchen.

Ik kan letterlijk en figuurlijk afstand nemen van de miserie op het werk en dat doet me duidelijk goed. Want de laatste weken voel ik me weer een pak beter. Deze week werd zelfs beslist dat niemand nog naar het werk mag/moet. En ik was eerlijk gezegd wel opgelucht. Want ik zag er tegen op om iedere vrijdag met die laptop te sleuren.

En als ik om 17u mijn laptop afsluit of soms een uur later omdat er nog een filmpje aan het laden is. Dan kan ik onmiddellijk aan mijn avondroutine beginnen en heb ik meer tijd voor mezelf en mijn interesses. En zit ik bijgevolg een uur vroeger in mijn zetel.

Het enige nadeel is dat ik zelf mag opdraaien voor de verwarmingskosten, elektriciteit en water. Want mijn werk geeft hier geen vergoeding voor. Maar als het van mij afhangt, zou ik direct tekenen om altijd van thuis uit te werken. De honden en kat zijn ook akkoord!

Hoe ervaren jullie het thuiswerken?

Mijn angsten

Nog eens over mijn angsten. Want angsten uiten zich bij iedereen anders en ze ontstaan ook anders. Bij mij zijn het angstaanvallen die ik heb en niet zomaar een angstig gevoel (wat ik ook soms heb) en die ontstaan als ik op iets door begin te denken. En vooral wanneer er een gedachte bij zit die ik plots als waar zie. Een gedachte die ik keihard geloof en dan voel ik me plots wankelen.

Ik voel me heel erg licht in mijn hoofd en kan plots niet meer rationeel of zuiver denken. Ik kan me totaal niet meer focussen op hetgeen waarmee ik bezig ben. Heel lastig als je plots tegen iemand aan het praten bent. En hoe vreemd het ook is, vaak hebben die niet eens door dat je een angstaanval hebt (Allez toch niet dat ik weet). Ook word ik misselijk en is mijn ademhaling heel erg oppervlakkig. En heel vaak moet ik dan ook naar het toilet.

Zo’n angstaanval kan soms heel lang duren. En het is ook moeilijk om op zo’n moment anders te gaan denken. En op zo’n moment denk ik ook dat het gevoel voor altijd is. Dat het is iets blijvend is. Soms duren mijn angstaanvallen heel kort of gaan ze wat in golven.

Hoe voelen jouw angsten?

Tiny Pleasures & Quotes augustus 2020

Als ik nu terugkijk op augustus dan lijkt het zover weg terwijl het amper een maand geleden is. Het herfstweer nu versus hittegolf toen zorgen er voor dat er precies vijf maand tussen zit.

De kleine gelukjes
rustige zondag – groentjes gaan oogsten – een sprinkhaan op mijn terras – yoga (her)ontdekken – ochtendwandeling met nevel – op het bankje in het natuurgebied de koelte opzoeken – tjirpende krekels – verse tomaten van het land – verplicht vertragen door de hitte – yoga met Adrienne – nieuwe boeken – schoolboeken van wiskunde en natuurwetenschappen besteld – met een vriendin wandelen – nieuw hondje ontmoet – peptalk over Mati – buizerd van dichtbij spotten – regenboog – vermelding op een blog ❤ – collega blij maken met verse vijgen (zelf ben ik daar geen fan van) – vegan magnum na het werk – alleen zijn – Tiqi die onnozel doet op de wandeling – stilte – onverwachte vegan lunch – traktatie – de zee – een mooie veer vinden – vers gebakken nog warm brood op zondag – complimentjes krijgen over mijn foto’s – vossenmok ontdekken bij thuiskomst

Quotes
– To be beautiful means to be yourself. You don’t need to be accepted by others. You need to accept yourself. – Thich Nhat Hanh – Volledig akkoord maar oh zo moeilijk, mezelf accepteren. Ik ben vaak heel erg streng voor mezelf.

– Ervaring is niet wat je overkomt, het is wat je doet met wat je overkomen is – Aldous Huxley –

– My philosophy is: it’s none of my business what people say of me and think of me. I am what I am and I do what I do. I expect nothing and accept everything. And it makes life so much easier. – Anthony Hopkins – Wijze woorden van Anthony want ik ben vaak te veel bezig met wat anderen van mij vinden. Ik wil altijd lief en aardig gevonden worden en dat mensen mij leuk en grappig en slim vinden.

Zoektermen #2

Bij Kristien van ditjes en datjes kun je zo nu en dan eens de zoektermen waarmee ze op haar blog terecht komen, lezen. Ik blogde een paar jaar terug ook eens mijn zoektermen. Omdat ik dat zelf een tof rubriekje vind, deel ik ‘mijn’ zoektermen van 2018 en 2019.

2019
(naam van een vriendin) Blijkbaar hebben ze gegoogled naar een vriendin van mij en kwamen ze op mijn blog terecht
provamel review
podenco en allergie
ik wil suikervrij gaan eten
eigenschap die je zou willen hebben Zou ik een eigenschap hebben die ze zochten?
rekkers inplaats van veters
loesje over hooggevoeligheid
de bethoosterse broeken

2018
lidl chocolade reepjes Ik ga nochtans nooit naar de Lidl
chocolade zonder suiker
introvert wenen
hoe weet je dat je een vetbol op de darm hebt
loesje chat
podenco wandeling september 2018

 

Blijf-in-uw-kot week 9

Ook deze week mogen we ons kot weer wat meer verlaten, namelijk om te winkelen en sommige kinderen mogen ook weer naar school. Ik vreesde veel volk in Gent, maar het viel heel goed mee. Ik liep niet de eerste dag in de Veldstraat dus misschien was het dan wel drukker. De meeste houden zich wel netjes aan het éénrichtingverkeer. Ik moet nog goed opletten want in sommige straten is het nu volledig één richting.

Mijn bubbel zit al goed vol. Sinds Moederdag hoort mijn moeder officieel tot mijn bubbel. Woensdagochtend zat er een kameraad op mijn trein waarmee ik dan samen tot in Gent gereisd ben, dus hij hoort er ook bij 😀 En zaterdag kwamen mijn zus en haar vrouw een tafel leveren. Dus zo zit ik aan vier mensen.

Dinsdag werd de nieuwe krabpaal voor Loesje geleverd. Ik vond dat ze ook eens verwend mocht worden en kocht een iets groter model dan haar andere (bijna versleten) krabpaal.

Vrijdag ontvingen we allemaal twee herbruikbare mondmaskers van de stad. Gelukkig in m’n lievelingskleur 😅

Ik bleef tijdens het weekend vooral in mijn kot, op het terras met een boekje en kopje thee. Ik deed wat wandelingen waarvan eentje met een vriendin. Het was geleden van in februari dat we elkaar zagen dus het was fijn om eens te wandelen met een vriendin om gezellig wat te kletsen. Ook leuk om eens op een andere locatie te wandelen. Al kan ik hier ook mooi wandelen, het is toch eens leuk om elders te gaan.

Hoe is het in jullie kot?

Blijf-in-uw-kot week 8

We mochten ons kot al wat meer buiten komen. Veel bedrijven konden weer opstarten en op het openbaar vervoer moeten we nu verplicht een mondmasker dragen. Al zag ik een aantal mensen die geen mondmasker droegen. Er liep vrijdag zelfs één zonder mondmasker op mijn trein en liep dan door heel de wagon terwijl hij aan het hoesten was. Ik kan er vrij goed mee omgaan maar dit vond ik toch niet zo plezant.

Ik werkte heel de week op kantoor en het is nog vrij rustig op de trein. Gelukkig! Woensdag plande ik om thuis te werken omdat ik een pakje zou ontvangen. Toen het rond half elf geleverd werd, besloot ik toch richting Gent te gaan want ik kon niet verder met mijn werk. Toen ik er bijna was, bleef de trein een half uur stil staan. Dat was even balen, vooral omdat ik tijdens mijn middagpauze naar Gent ging.

Deze week haalde ik een pakje op in het pakjesautomaat van de Dampoort voor een vriendin omdat zij nog geen mondmasker had en ze dus het station niet in mocht. De dag nadien kwam ze tot aan het station en liepen we samen naar mijn werk. Die micro-momenten met vrienden zijn extra leuk in deze tijden.

De vrijdag zag ik al éénrichtings-verkeer-signalisatie voor de voetgangers geschilderd staan. We moeten dus iedere keer op het rechtervoetpad wandelen vanaf maandag als de winkels weer open gaan. Ik ben eens benieuwd wat dit gaat geven.
Aan de verpakkingsvrije winkel was het aanschuiven, er mogen daar maar 3 mensen tegelijk binnen. Toen ik bijna aan de beurt was, mocht ik gelukkig binnen van de verkoopster die me kende en weet dat ik enkel maar koekjes koop. Ik was dan toch eerder buiten dan de 3 die voor mij in de winkel waren. Dat vond ik wel lief van haar om er mij toch bij te laten!

’s Avonds ging ik eens wandelen in het bos! Ook dat mag weer, heerlijk! Het deed deugd om in de natuur te zijn en de honden vonden het ook plezant!

Op zaterdag doe ik altijd boodschappen. PostNL zou langskomen en gelukkig waren ze ditmaal mooi op tijd. Normaal ga ik altijd op de middag om boodschappen en nu stonden ze om 12u26 aan mijn deur. Perfecte timing! Na het scannen van mijn producten merkte ik dat ik mijn portefeuille niet mee had. Dit is nu de tweede keer dat ik in Corona-tijden dat ik mijn bankkaart niet bij had (terwijl dat anders zelden of nooit gebeurt). Het is sowieso vervelend om nu boodschappen te moeten doen en al zeker als je nog eens in én uit de winkel moet om je bankkaart te gaan zoeken te hopen dat je ze niet verloren hebt. Ik mocht mijn winkelkar aan de selfscan laten staan en naar huis rijden om mijn bankkaart te gaan halen.

De zondag ging ik eens op bezoek bij mijn moeder. Blij dat dit gewoon weer kan. Mijn zus heb ik niet gezien en die heeft het voorlopig nog druk. Dus ik heb nog drie plekjes vrij in mijn sociale bubbel. Er zijn wel een paar vriendinnen waarmee ik ga wandelen, maar dat mocht sowieso al. Maar nu mag ik wel tot aan een andere stad of dorp rijden om met hen te wandelen. Terwijl dat de dagen er voor nog niet mocht. En voor de rest ga ik gewoon in mijn kot blijven. Ik geniet er eigenlijk wel van, van die weekends zonder plannen.

Hoe gaat het bij jullie ij je iet of wat vrijer kot?

Mijn mondmasker-ervaring

Vandaag ging ik een dagje naar kantoor en vandaag moest ik voor het eerst een mondmasker dragen. Voordien had ik het alleen nog maar gepast. Ik bestelde er twee weken geleden met een Disney-printje bij een meisje die ze zelf maakt. Gelukkig kwamen ze op tijd aan en kon ik met de trein gaan werken.

Het voelt toch heel vreemd om met zo’n ding rond te lopen. En het voelt onwennig. Maar het is een leuke gedachte dat niemand me toch gaat herkennen. Behalve de mensen die ik ken waarschijnlijk.

Het is wennen om er door te ademen. En het is ook wennen om er mee te lezen want je kijkt de hele tijd in het masker. Ook bij het afdalen van de trappen in het station, moet je met je hoofd naar beneden kijken ipv enkel je ogen naar beneden te richten. Anders kijk je in het masker en zie je niks 😀

Op de terugweg zag ik dat er een politiewagen aan het station stond en zag ik dat er op het perron effectief controle gedaan werd. Ik had mijn masker er al op van toen ik aan het werk vertrok.

Welke mondmaskers hebben jullie?

Telefoonconsultatie

Sinds zondag had ik wat last van diarree. Zondagnacht zelfs wakker geworden met lichte buikpijn, alsof ze met een resem fijne naaldjes in mijn maag/darm-zone prikten. Ik had zaterdag en zondag iets gegeten dat over tijd was, dus ik dacht dat het daaraan lag.

Maar donderdag had ik nog steeds diarree en besloot ik een afspraak bij de huisarts te maken. Ze hadden al eens gemaild dat de consultaties nu telefonisch zijn. Ik maakte dus zo’n afspraak en om 17u zouden ze me opbellen. Aangezien het een groepspraktijk is, belde mijn vaste huisarts me pas om 19u op. Ik vermoed dat ze de afspraken doorgeven aan de arts met hun vaste patiënten en zij werkt de donderdagavond pas. Helemaal niet erg, want ik heb liever dat zij mij belt dan iemand die ik iets minder ken.

Het is toch maar vreemd om uit te leggen wat je mankeert. Ze vroeg dan ook of mijn buik hard aan voelde. Ik had eigenlijk geen flauw idee, dus zei dan maar van niet 🙂 Ze vroeg ook of ik koorts had en moest hoesten. Daarbij vroeg ik me af of ze nu standaard ook naar symptomen van Covid-19 vragen. Bovendien vroeg ze ook af ik voldoende mijn handen was. Ze zei dat er buikgriep de ronde doet dus dat de kans groot is dat het een buikgriepje is en niet van iets verkeerd te eten. Ze zei dan ook wat ik kon halen in de apotheek, maar een kwartier later moest ik haar al mailen omdat ik de naam van het medicijn vergeten was. Toch niet zo handig, zo’n consultatie.

Nu vraag ik me ook af hoe ik een buikgriep opgelopen kan hebben? Want als je voldoende voorzorgmaatregelen neemt tegen corona, dan ben je toch ook beschermd tegen andere virussen die buikgriep, verkoudheid en griep veroorzaken. Ik was regelmatig mijn handen, meer dan als er griep in het land is. Ik hou afstand, ik ga enkel naar de winkel als het nodig is, op de trein zit geen kat en op het werk zie ik maar één collega die op een ander verdieping zit en we gebruiken beiden een andere wc. Begrijpe wie begrijpen kan. Nuja, niet te veel bij stil staan zeker.

Hebben jullie al een dokter moeten raadplegen?