Niemand die helpt…

Af en toe heb ik last van de gal… vooral wanneer er ‘leuke’ dingen in het vooruitzicht zijn. Of toch dingen waar ‘normale’ mensen naar uitkijken, maar op zo’n momenten heb ik last van de gal. Het kan zijn dat ik het op een feest krijg of er voor. Nu heeft het te maken met mijn naderende verjaardag en ik dus in de belangstelling ga staan en een paar dingen die buiten mijn routine vallen.

Toen ik deze middag richting station trok, dronk ik thuis nog een glas en voelde ik al dat het niet ok zat. Ik besloot toch naar de trein te stappen, maar halverwege kon ik het niet meer uithouden van de pijn. Het is moeilijk uit te leggen welk gevoel het is, het is alsof je lichaam blokkeert. Ik moest op de grond gaan zitten en moest een half uur zwetend bekomen. Ik had een vriendin gebeld of ze mij naar huis kon voeren, want stappen lukte echt niet meer.

Het erge vond ik eigenlijk dat er verschillende mensen vreemd opkeken toen ze mij daar dubbel toe zagen zitten. Maar niemand die ook maar stopte om te vragen of ze konden helpen. Zelfs een voetganger die twee keer passeerde, deed niks anders dan me aanstaren en verder te wandelen. Eigenlijk vind ik dat triest… Als snap ik het ergens wel, want ik ben ook niet de meest assertieve op dat vlak. In een grote stad zal ik al snel denken dat iemand anders wel zal helpen. Maar ik zat in een dorpje…

Stoppen jullie voor mensen die duidelijk pijn hebben?

 

Tiny pleasures & quotes januari 2020

Januari leek oneindig lang te duren en blijkbaar was dat bij velen zo gezien er daarover een artikel verschenen was in de krant. Eind januari maakte ik een moeilijke beslissing, dan is het ook belangrijk om naar de kleine dingen te kijken.

Tiny pleasures
een windhondje tegenkomen toen ik ging wandelen met Mati – vriendin E die spontaan hulp aanbood – productieve werkdag – babbelen met de vorige ‘baas’ – roodborstje spotten – leesflow hebben – sinds jaren een fictie-boek kopen – vegan, suikervrije chocomelk – beyond-meat-burger proeven – goed nieuws krijgen – windhondje spotten aan mijn werk – Mati die aanstalten maakt om te spelen met Tiqi ❤ – vegan latté macchiato – wandelen met vrienden – eten bij Water & Vuur in Diksmuide – heel veel lieve en begripvolle sms’jes – lieve dierenarts – mooie paddenstoelen 🍄

Quotes
– wasting time isn’t a waste of time
– wolven en vrouwen hebben gemeen dat ze in de geschiedenis oppervlakkig gezien de ‘underdog’ zijn. Maar in werkelijkheid zijn ze de sterkste. – Erik Zimen –
– De natuur heeft geen haast en toch komt alles voor elkaar – Lao Tse –
– I cannot do all the good that the world needs. But the world needs all the good I can do. – Jana Stanfield –

Vonden jullie ook dat januari zo lang duurde? 

Kostbare tand

Een aantal weken geleden had ik plots tandpijn in drie tanden. Ik had liggen knarsetanden door de stress. Een mailtje naar de tandarts die voorstelde om een plaatje te laten maken om ’s nachts te dragen.

Maar de tandpijn bleef maar duren, dus ik mailde om te vragen of ik toch eens zo snel mogelijk mocht langsgaan. Ik kon pas de week er na, maar met het vooruitzicht op een afspraak was de pijn toch te verdragen. Het deed vooral pijn bij koude en warmte, dus het was eigenlijk meer lastig om te eten dan dat het pijn deed.

Op maandagavond kon ik naar de tandarts. Mijn achterste tand was helemaal gebarsten en moest ontzenuwd worden. Omdat die te ver naar achter staat en het precisiewerk is, moest het door een specialist gebeuren. Mijn tandarts zou naar de specialist bellen zodat er toch wat druk op staat om snel een afspraak te kunnen krijgen. Ik zei dat ze mocht zeggen dat ik op een half uur ter plaatse kon zijn dus als er iemand de afspraak annuleert dat ik snel daar kon zijn.

De tandarts belde me ’s anderdaags op dat ik een afspraak had op 21 januari (!!!!). Maar dat ik als eerste op de wachtlijst stond voor moest er een afspraak wegvallen. Als ik het echt niet meer kon houden van de pijn, mocht ik bellen en zouden ze me er toch tussen nemen. Ik begon natuurlijk te bleiten. Ik zag het helemaal niet zitten om nog 5 weken last te hebben als ik eet of drink. En al zeker niet met de feestdagen in het vooruitzicht.

Maar twee uur later kreeg ik het verlossende telefoontje of ik daar binnen een half uur kon zijn. Ik was zo blij dat ik toch nog dezelfde dag naar de tandarts mocht. Ik ben zelden zo blij geweest dat ik naar de tandarts kon. Doordat ik met de fiets van een collega kon gaan, was ik er ruim op tijd. De tandarts had een uur en vijftien minuten werk om mijn tand te ontzenuwen en opnieuw te vullen.

Om de tand te laten ontzenuwen moest ik maar liefst 323 euro (!) betalen, waarvan het 100 euro eigen opleg zou zijn. En dat was nog goedkoop, mijn tandarts wist nog een andere specialist die maar liefst 500 euro eigen opleg vraagt. Maar ik ben van de pijn verlost.

 

 

Ben ik eenzaam?

Onlangs las ik een blogpost bij Samaja van Samajatalk over eenzaamheid. Dat deed me denken aan het testje die ik onlangs deed op de site van de Morgen over eenzaamheid. Want blijkbaar zijn er heel veel mensen eenzaam en omdat ik een testjes-freak ben, was ik wel nieuwsgierig.

Volgens de test ben ik eenzaam, maar eigenlijk voel ik me niet eenzaam. Ik ben heel veel alleen maar ik ben graag alleen. Ik zou me zelfs niet meer kunnen voorstellen dat ik ooit nog zou samenwonen. Dat lijkt me zo druk en je moet constant afspraken maken en met elkaar rekening houden. Bovendien kan ik absoluut niet tegen lawaai en herrie. Ik vind het ook zo heerlijk om gewoon mijn goesting te doen.

Elk weekend met iemand afspreken is voor mij ook niet nodig. Al kan ik wel genieten van mijn afspraakjes met vrienden, maar dat is maximum 1 afspraak per week. Anders begin ik al op voorhand te flippen dat het te druk is. Onlangs hoorde ik van iemand die 2 à 3 keer per maand met zijn beste vriend afspreekt.. hallo?! Dat lijkt me zooo veel. Ik zie elke vriendin maar om de 2 maand of zelfs veel langer en dat is voor mij prima zo.

Ik ben iemand die dus niet zoveel nood heeft aan sociaal contact. Ik werk in een introverte omgeving en daar ben ik blij om. Moesten mijn collega’s allemaal extravert zijn, ik zou nog minder mensen willen zien in mijn vrije tijd. Het is niet dat ik mijn vrienden niet graag heb, zeker niet! Maar het gebeurt wel eens dat ik een hele dag sociaal moet zijn op het werk en daar geniet ik zelfs van, maar dan ben ik achteraf echt uitgeput.

Mis ik dan totaal geen geliefde in mijn leven? Eigenlijk niet. Ik ben als kind al altijd graag op mezelf geweest en had een hekel aan feestjes waar ik letterlijk ziek van werd. Soms wanneer ik me echt heel slecht voel, heb ik wel eens nood aan iemand die me vastpakt. Maar doorgaans mis ik ook dat niet, ik hou er niet van om aangeraakt te worden. Bij moeilijke beslissingen zou het wel handig zijn om eens te kunnen overleggen met iemand, maar zo’n beslissingen moeten nu ook niet dagelijks genomen worden.

Voelen jullie je snel eenzaam?

Mijn ervaring met vasten

Vasten is de laatste tijd dé nieuwe hype bij mensen die bezig zijn met gezondheid, inclusief mezelf. Deze zomer vertelde een oud-klasgenoot me over Intermittent Fasting. Ik had er nog nooit van gehoord. Maar toen ik de voordelen ervan hoorde, wil ik het toch even uittesten. Ik ga hier geen wetenschappelijke bewijzen uit de doeken doen. Er stond vandaag in de Morgen een artikel over vasten. Als je geïnteresseerd bent, kun je het hier lezen.

Er zijn verschillende methodes. De 5:2-methode waarbij je 2 dagen per week vast, op die dagen eet je max. 500 caloriën. En 5 dagen eet je wat en wanneer je wilt. Je kan ook de 16:8 methode doen. Deze volg ik en daarbij eet je 16 uur niks en 8 uur wel. Het is belangrijk dat je voldoende voedingsstoffen binnen hebt. Om het fijne er van te weten, kun je best wat googlen of het boek ‘De dr. Ludidi vastenmethode’ lezen. En er zijn nog anderen die 2, 3 of zelfs 5 dagen niks eten. Maar uiteraard wel water, koffie of thee drinken.

Ik dacht dat ik nooit zonder ontbijt zou kunnen en dat het ongezond is om het ontbijt over te slaan. Maar niks is minder waar. Dat een ontbijt gezond is, werd in het leven geroepen door, jawel de ontbijtgranen-industrie. Ondertussen zijn er veel wetenschappelijke onderzoeken gebeurd naar mensen die het ontbijt overslaan en die een positief effect ondervinden op lange termijn. Ik at sowieso pas mijn ontbijt als ik om 9 uur op het werk aan kwam. En nu wacht ik gewoon tot 12u45 om te eten. En ik eet na 20u45 niks meer. Ik probeer wel zoveel mogelijk zwarte of groene thee drinken. Heb je te grote honger als je opstaat, dan kun je perfect om 7u beginnen met eten en niks meer eten na 15 uur, zo kom je ook aan je 16 uur vasten.

De eerste twee weken had ik het wel lastig, vooral rond 11 uur. Maar ik hield het vol. Na die twee weken moest ik wegens een infectie medicatie nemen bij het ontbijt en dan nog eentje bij het avondeten. Toen heb ik een week lang terug ontbeten en at ik volgens mijn ritme die ik al altijd gewend was. Ik vreesde ervoor om terug te moeten wennen aan het overslaan van het ontbijt en vasten. Maar ik had er totaal geen moeite meer mee.

Een bijkomend voordeel is dat je minder eten moet kopen. Je ontbijt namelijk niet. En je hebt meer tijd, want je moet geen ontbijt voorzien. In mijn geval was dat dat ik het ontbijt al de avond er voor klaarmaakte.

Ik was iemand die altijd honger had en dan ook liefst onmiddellijk iets at vanaf dat ik merkte dat ik honger had. Ondertussen heb ik geleerd dat honger hebben niet erg is en dat je het ook wel overleeft om even niks te eten. Ik moet niet meer dwangmatig iets bij hebben om te eten. Want ik overleef het ook wel zonder direct iets te moeten eten.

Toen ik net begonnen was, dacht ik dat ik het moment dat ik terug mocht beginnen met eten, dat ik alles zou binnen schrokken. En dat ik veel meer zou eten. Maar ook dit had ik verkeerd gedacht. Ik at bijzonder rustig en met heel veel smaak. Waardoor ik ook sneller verzadigd was. Ondertussen is het rustig eten weer helemaal verdwenen en schrok ik zoals ik tevoren al at. Ik ben een snelle eter, maar ik probeer er nu extra aandacht aan te schenken zodat ik wat langzamer ga eten.

Hebben jullie al eens een vastendieet gevolgd?

Quotes & Tiny Pleasures Oktober 2019

Aangezien ik niet zoveel quotes genoteerd heb in oktober, combineer deze keer de twee rubriekjes. Ik weet niet goed hoe het komt, ik schonk misschien te weinig aandacht aan quotes.

Tiny Pleasures
veel plezier met de collega’s op de teamdag – pruimen/noten/vijgen-brood – tickets voor Werchter Boutique – vriendelijke man aan de kassa – het vasten volhouden (waarover later meer) – lunchen bij Okker en Noot – lezen in het zonnetje op de markt van Oudenaarde – dierenarts die haar duim omhoog stak omdat ik met de drie hondjes ging wandelen – assistente die Mati knuffelt – nieuwe boekjes starten – complimentjes krijgen – horen dat iemand ook vegan is – collega die vriendelijk is – rustige voormiddag – kaarsjes – eindelijk in de zetel – veerkracht-wandeling van de CM – roodstaarttapuit spotten – gratis lunch in Barbiet – vriendin na 5 jaar terugzien – paardjes op de wandeling

Quotes
* Seeing is forgetting the name of the thing one sees – Paul Valéry –
* niet de gelukkigen zijn dankbaar, het zijn de dankbaren die gelukkig zijn – Francis Bacon –

Wat waren jullie gelukjes in oktober?

 

 

Ook ik heb angsten #mentalhealthday

Vandaag is het Mental Health Day. Ik vind het goed dat daar meer en meer aandacht voor is en niet iets is waar je je voor moet schamen. Zelf heb ik last van faalangst, ziekte-angst en andere angsten. Vroeger zou ik dit nooit durven zeggen hebben, maar waarom zou ik me daarvoor schamen. Het hoort bij mij en het lucht op als ik gewoon kan zeggen: ik heb last van angsten.

Het is nog maar een paar jaar dat ik daar open over durft te zijn. Het hoort bij mij en het is een deel van wie ik ben. Vroeger wilde ik dat altijd koste wat het kost verstoppen, zelfs bij mijn ex durfde ik dat niet altijd te zeggen. En wilde ik altijd blij en gelukkig zijn. Maar hé, het leven is nu eenmaal niet altijd mooi en positief. Zonder de slechte dagen kun je de goeie dagen niet ten volle waarderen. En het is ok om je slecht te voelen. En nee, je kunt niet zomaar aan iets anders denken.

Gelukkig voel ik me over het algemeen gelukkig en blij. Er zijn meer goeie dan slechte dagen. Maar ik hou er rekening mee dat er altijd eens langere periode kan komen waar ik me slechter voel en ook dat is ok.

Zelfzorg is voor mij heel belangrijk. Ik ben een huismus en geniet van het vele thuis zijn, vooral ’s avonds na het werk. Maar het is ook iets wat ik echt nodig heb. Want anders ga ik er onder door. Ik heb veel tijd nodig voor mezelf. Daarom plan ik meestal ook maar één iets per weekend. Ik let heel erg op dat ik voldoende gezond en biologisch eet. Ook ga dagelijks twee keer wandelen. En ik lees vaak zelfhulpboeken, ik ga daar niet echt mee aan de slag. En vaak komt het op hetzelfde neer. Maar je kan het niet genoeg herhalen hoe je best omgaat met slechte periodes.

Hoe gaan jullie om met zelfzorg en mentale gezondheid?

De Gentse Feesten week

Tijdens de Gentse Feesten moet er altijd gewerkt worden bij ons met extra shiften. Maar door de extra shiften, beginnen de meeste iets later. Ik startte mijn werkweek de dinsdag, omdat ik het laatste weekend een extra dag moest werken.

Op dinsdag en woensdag begon ik een dik half uur later omdat ik eerst een vriendin uit de nood wou helpen. Zij heeft onlangs een ongeval gehad met de fiets en kan nog niet zo goed wandelen om haar hond uit te laten. Dus ging ik met het hondje wandelen. Wat een makkelijk hondje in vergelijking met mijn drie onnozelaars. Het scheelt toch een pak om met één niet-trekkend hondje te wandelen.

Door de hitte en de vele stappen (ik had er die dag 17.500) had ik last van een te lage bloeddruk. Mijn zicht leek op een naderende migraine-aanval en ik kon me moeilijk concentreren. Mijn collega was zo lief om een zak zoute chips te gaan halen waardoor ik me al snel weer beter voelde. Ik spaarde wat voor de volgende dag maar spaarde ook het aantal stappen op waardoor ik me op de heetste dag van die week niet meer slecht voelde.

Op donderdag werkte ik tot 22u, op vrijdag tot 19u en ook op zondag moest ik tot 19u werken. Maar het was een leuke werkweek ondanks de late uren. Vorige jaren had ik altijd zin om eens mijn toer te doen op de Gentse Feesten. Maar dit jaar had ik daar totaal geen zin in. Ik hou niet van veel volk en drukte. Bovendien moet en wil ik altijd snel terug naar de hondjes tenzij ik een avondopvang heb voor blaffende Mati. En nu met die hitte had ik al helemaal geen zin om door Gent te gaan stappen. Ik ging op donderdag wel een Bulgur Bowl halen, die vond ik zeer lekker maar wat weinig voor zijn geld. Maar ik ben dan ook een grote eter.

Gingen jullie naar de Gentse Feesten?

Mati ging logeren

Mati heeft verlatingsangst en wanneer ik overdag weg moet om te werken, trek ik mij dat niet zo aan dat ze een uurtje staat te blaffen. Omdat de buurvrouw haar hondjes ook vaak blaffen. Maar ’s avonds vind ik dat niet zo tof dat ze dat doet. En zelfs als ik ’s avonds maar even boven ben, staat ze al te blaffen. Dus vanaf nu zoek ik een opvang als ik ’s avonds weg moet.

Onlangs ging ze een avondje naar een vriendin. Mati kent het daar een beetje omdat ik daar een paar keer ben gaan logeren met de hondjes. Ik vreesde er voor dat ze daar een hele avond zou rond trippelen en zou blaffen. Dus had ik afgesproken om haar ’s avonds terug op te pikken rond 1 uur.

Toen ik haar ging halen, lag ze heel diep en vast te slapen. Ze keek niet eens op toen ik bij haar stond en haar naam zei. Toen ze wakker werd, wilde ze met moeite mee. Ik moest haar aan de leiband doen voordat ze mee ging. Wie Mati kent, weet dat ze altijd enorm aan mij hangt en mij niet kan missen. Ze is altijd heel enthousiast wanneer ze mee mag. En nu, niks! Ze was zelfs heel braaf geweest, had niet geblaft. Behalve toen de automatische grasmachine begon te rijden, omdat ze er bang van was. Ze is nog nooit zo voorbeeldig geweest!

Ik snap het niet goed… ofwel was ze boos op mij ofwel voelt ze zich meer op haar gemak zonder die andere twee want die liggen altijd nét waar zij wil liggen en trippelt dan zenuwachtig rond.

Waarom bleven die andere twee thuis? Die zijn namelijk heel flink en vinden het niet erg als ik weg ben. Zolang ze eten gekregen hebben en in de zetel kunnen liggen maffen, is het allemaal goed. En een opvang vinden voor één hondje is veel makkelijker dan voor drie. Alhoewel Mati de moeilijkste hond is, zijn die andere twee op verplaatsing moeilijker omdat ze nogal wild kunnen zijn.

Dus wie graag eens een hondje wil lenen, dan mag je mij altijd een mailtje sturen 😀

Overslapen

Deze week heb ik me overslapen. Op zich kan ik daar mee lachen en vind ik dat grappig maar toch baal ik als een stekker. Ik hou er niet van dat niet alles loopt zoals ik gepland heb en het voelt als falen omdat ik dan naar mijn werk moet bellen dat ik me overslapen heb. Ze maken daar gelukkig geen probleem van en kunnen er ook mee lachen. Maar toch vind ik dat ergens ambetant omdat ik iets niet goed deed.

Het gebeurt eigenlijk heel zelden maar nu ben ik toch onzeker dat het opnieuw gaat gebeuren en zal ik mijn wekker driedubbel checken. Ik ben zelfs van plan om een wekkerradio bij te kopen als back-up ofwel mijn gsm als tweede wekker gebruiken.

Hoe is dat nu kunnen gebeuren? Ik zet gisterenavond mijn gsm, ik had nog 60% batterij en dacht dat haal ik wel. Zeker in vliegtuigmodus verbruikt dat heel erg weinig. In de ochtend werd ik een paar keer wakker en dacht, het is al licht buiten maar het zal pas 5 of 6 uur zijn, dus ik draai me en slaap nog wat verder. Tot ik op een gegeven moment nog eens wakker word en op mijn stappenteller kijk hoe laat het is… 9 uur!! Ik wilde het onmiddellijk vergelijken met mijn gsm maar die was helemaal plat gevallen. Stomverbaasd laadde ik mijn gsm op om het werk te verwittigen.

Ik vreesde voor een kapotte batterij want het is niet normaal dat hij met 60% helemaal uitgevallen was. Ik snapte er niks van. Tot ik op het werk plots zag dat mijn schermtijd 5 uur bedroeg, dat klopte niet want ik zit maximum één uur op mijn gsm per dag. Daarmee kon ik mijn app-gebruik bekijken en zag ik dat mijn camera een hele nacht heeft opgestaan. En wanneer de camera aanstaat, valt die niet terug ‘uit’… daar was de schuldige!

Hebben jullie je wel al eens overslapen? En hoe is dat bij jullie gebeurd?