Mijn angsten waar ik onlangs over schreef hebben hier eigenlijk niet echt mee te maken. Ik krijg geen angstaanvallen (nu nog niet althans) over het klimaat, maar toch maak ik me meer en meer zorgen hierover. Het is iets wat me al jaaaaren bezighoudt en de laatste jaren/tijd merk je steeds meer en meer dan het klimaat echt niet de goeie kant opgaat. Ik ben hier zeer pessimistisch over en bij momenten is het frustrerend dat je als individu niet zoveel kan doen.
Al doe ik uiteraard mijn uiterste best: ik heb een auto maar gebruik die enkel in het weekend, ik eet vegan, mijn honden krijgen geen rundsvlees, ik koop zoveel mogelijk bio, Ik ben lid van een zelfoogstboerderij, ik doe een poging om uit te kijken naar producten met zo weinig mogelijk afval, weinig spullen kopen tout court,… Maar toch voelt het niet als genoeg. In de Flow las ik onlangs een mooie, dat je als individu niet de grote impact maakt maar dat je wel bijdrages kunt leveren. En zo probeer ik het ook te zien: ik liever bijdrages, hoe klein die ook voelen.
Het is al een aantal keer gebeurd dat ik slechte dromen heb die met het klimaat te maken hebben. En als we records breken op vlak van weer, komt telkens de gedachte in mij op: wat hebben we gedaan? We zijn de enige soort die zichzelf vergiftigd en zijn biotoop om zeep helpt. Af en toe lees ik boeken en artikels over klimaatverandering, luister ik podcasts, volg ik iconen zoals Jane Goodall en David Attenborough. Dat doet er allemaal geen goed aan, maar ik wil daar toch zo goed mogelijk over geïnformeerd zijn in plaats van mijn kop in het zand te steken.
Hoe ervaren jullie de klimaatsverandering?