Corona is er natuurlijk al veel langer, maar het is al twee weken geleden dat alles dicht ging en verboden werd. Dat we dus in ons kot moesten blijven. Ik wilde de eerste week al bloggen over de blijf-in-uw-kot-week, maar zoals jullie hier al konden lezen ben ik verhuisd en zat ik zonder internet. Dus ik kon er niet over bloggen, maar had ook te weinig te tijd want er moest zoveel gebeuren en geregeld worden.
Ondertussen heb ik terug internet van mezelf. Onbeperkt internet en dat zonder een technieker. Via een kameraad leerde ik Tadaam van Telenet kennen. Het is misschien wat prijzig (40 euro per maand) omdat ik geen tv heb en dus enkel van het internet gebruik maak. Maar ik vind het een ideale oplossing in deze tijden. Door de corona-tijden werd de box een dag later geleverd dan beloofd maar ik ben al blij dat ik het voor het weekend heb. Want mijn buurvrouw heeft beperkt internet. Daardoor voelde ik me wat geremd om veel te surfen en het ging te traag naar mijn goesting. Via de Tadaam-box hoefde ik enkel het wifi-ding in het stopcontact te steken, mijn code invoeren op pc en laptop en ik kon surfen. Tot nu toe content van en ik ben uit de nood geholpen.
Ik kan best zonder internet maar als je hele dagen in uw kot moet blijven, is internet wel handig om in contact te blijven met familie en vrienden. Het is ook fijn om mensen te volgen op instagram en blogs te kunnen lezen. En eens te Netflixen. Bovendien heb ik internet ook nodig om te kunnen telewerken. Anders moest ik elke dag met de trein naar het werk. En in deze tijden ben ik niet zo op mijn gemak op de trein of op het werk.
Gisteren ging ik een dag naar het werk omdat ik zaken moest printen om te versturen en te kijken of er dringende post bij zat. Ik zag enorm op tegen de treinrit, maar het viel reuze mee. Er waren zes wagons en er zaten misschien 10 mensen op de trein. Ik had een wagon helemaal voor mezelf. Dat vond ik een groot voordeel om in alle stilte te kunnen lezen. En ik zat op mijn gemak zonder smetvrees 🙂
De eerste dagen quarantaine had ik het wat lastig. Ik liep ambetant van de internetloze dagen en geen oplossing vinden of hebben. Onvriendelijke mensen aan de telefoon die vonden dat ik maar psychische hulp moest zoeken omdat ik uit frustratie begon te wenen. Ik had misschien ook wat te veel tijd om te piekeren en slechtgezind te zijn.
Sinds ik terug onbeperkt internet heb én uit verlof ben, voel ik me ook weer beter. Tijdens de week kan ik mijn dagen vullen met werken en daardoor heb ik minder nood aan sociaal contact. En heb ik zelfs het gevoel tijd te kort te hebben om te lezen en thuis leuke dingen te doen.
Het enige wat ik mis zijn mijn collega’s. Gisteren zag ik één collega en het deed me deugd eens iemand van het werk te zien. En wat ik ook mis is om eens op verplaatsing te gaan wandelen met mijn windhonden. Ik woon nu niet zo ver van zee en we mogen niet naar zee gaan of naar het bos.
Wie het moeilijk heeft in deze periode, kan mee doen aan de leuke knuffelpost-actie van Zwartraafje.
Wat missen jullie het meest?
