Het is nu al een aantal maand dat ik hier weer meer last van heb. Er zijn periodes waarin ik helemaal geen of weinig angst en onzekerheid voel. Maar nu is het weer erger. Ik weet wat de trigger geweest is en dan vervloek ik mezelf dat ik me daar zo in laat meeslepen.
Het is vooral moeilijk om los te laten wat mensen van me vinden. Rationeel weet ik dat het er niet toe doet wat mensen vinden. Ik weet dat ik niet onzeker hoef te zijn. Maar toch laat ik me leiden door die gedachten. Gedachten dat iedereen me leuk en lief moet vinden. Ik merk dat ik me hierdoor uitsloof en daardoor toch nooit goed doe volgens mijn gedachten. Want ik kan het altijd negatief interpreteren. Ik stel dan ook letterlijk alles wat ik doe of hoe ik reageer in vraag. Ook hier is het vooral belangrijk dat ik weet dat het goed is. En goed genoeg is goed genoeg. Maar af en toe krijg ik dan toch een angstaanval omdat ik denk dat iemand anders het verkeerd gaat interpreteren.
Wanneer ik angstig ben, heb ik vooral last van faalangst en het daarbij horende perfectionisme. Ik heb dan heel sterk de neiging om mensen te pleasen en over mijn grenzen te gaan.
Wanneer ik het dan allemaal even somber in zie, denk ik dat er echt niemand is die me leuk en aardig vindt. En dat ik me bijna niemand 100% op mijn gemak voel omdat ik schrik heb om verkeerd te reageren of iets verkeerd te zeggen of doen. Ik moet stoppen met vanalles te insinueren. Want er zijn natuurlijk mensen die me graag zien en waarbij ik me 100% op mijn gemak voel.
Dus ik moet dringend leren om te stoppen met mijn gedachten te geloven 🙂
Hebben jullie soms last van angsten?