Angst en onzekerheid

Het is nu al een aantal maand dat ik hier weer meer last van heb. Er zijn periodes waarin ik helemaal geen of weinig angst en onzekerheid voel. Maar nu is het weer erger. Ik weet wat de trigger geweest is en dan vervloek ik mezelf dat ik me daar zo in laat meeslepen.

Het is vooral moeilijk om los te laten wat mensen van me vinden. Rationeel weet ik dat het er niet toe doet wat mensen vinden. Ik weet dat ik niet onzeker hoef te zijn. Maar toch laat ik me leiden door die gedachten. Gedachten dat iedereen me leuk en lief moet vinden. Ik merk dat ik me hierdoor uitsloof en daardoor toch nooit goed doe volgens mijn gedachten. Want ik kan het altijd negatief interpreteren. Ik stel dan ook letterlijk alles wat ik doe of hoe ik reageer in vraag. Ook hier is het vooral belangrijk dat ik weet dat het goed is. En goed genoeg is goed genoeg. Maar af en toe krijg ik dan toch een angstaanval omdat ik denk dat iemand anders het verkeerd gaat interpreteren.

Wanneer ik angstig ben, heb ik vooral last van faalangst en het daarbij horende perfectionisme. Ik heb dan heel sterk de neiging om mensen te pleasen en over mijn grenzen te gaan.

Wanneer ik het dan allemaal even somber in zie, denk ik dat er echt niemand is die me leuk en aardig vindt. En dat ik me bijna niemand 100% op mijn gemak voel omdat ik schrik heb om verkeerd te reageren of iets verkeerd te zeggen of doen. Ik moet stoppen met vanalles te insinueren. Want er zijn natuurlijk mensen die me graag zien en waarbij ik me 100% op mijn gemak voel.

Dus ik moet dringend leren om te stoppen met mijn gedachten te geloven 🙂

Hebben jullie soms last van angsten?

Over potten en pannen

Nu mijn beste vrienden het weten, mogen jullie het ook weten. Er zijn zeker nog vrienden die het niet officieel weten, dus sorry als ik iemand vergeten ben 🙂 Ik ben namelijk panseksueel. Dit is niet iets wat ik pas ontdekt heb, maar wel waar ik nu pas bij stil sta en voor uit kom.

In het middelbaar dacht ik dat ik lesbisch was. Maar dat voelde nooit helemaal ok. Ik was namelijk al verliefd geworden op jongens. Toen ik in het hoger onderwijs zat, werd ik verliefd op een jongen. En begon ik te twijfelen. Een beetje later leerde ik mijn ex kennen en dacht ik dat het vallen op vrouwen maar een fase was. Na mijn ex besloot ik onbewust op zoek te gaan naar een man. Tot ik anderhalf jaar geleden terug verliefd werd op een vrouw.

Ook merkte ik dat mensen zoals Sam Bettens, Petra de Sutter,… mij niet koud laten. Ik werd ook geïnteresseerd in transgenders. In mijn puberteit zou ik zeker gedacht hebben biseksueel te zijn, moest ik niet gedacht hebben dat ik lesbisch was. Puur omdat ik er nog niet bij stilstond wat transgenders waren. Ik had ooit wel eens een programma gezien met/over transgenders maar dat was een ver van mijn bed show. Tegenwoordig geraakt dat steeds meer en meer ingeburgerd en bestaan er veel meer termen. Seksualiteit is een spectrum, net zoals gender een spectrum is.

Iedereen aan wie ik het vertel, reageren heel positief. En de meeste verschieten er zelfs niet van. Het grootste deel moest wel googelen naar panseksualiteit.

Voor alle duidelijkheid, ik ben nog steeds single en ben daar best tevreden mee.