Het is nu al een aantal maand dat ik hier weer meer last van heb. Er zijn periodes waarin ik helemaal geen of weinig angst en onzekerheid voel. Maar nu is het weer erger. Ik weet wat de trigger geweest is en dan vervloek ik mezelf dat ik me daar zo in laat meeslepen.
Het is vooral moeilijk om los te laten wat mensen van me vinden. Rationeel weet ik dat het er niet toe doet wat mensen vinden. Ik weet dat ik niet onzeker hoef te zijn. Maar toch laat ik me leiden door die gedachten. Gedachten dat iedereen me leuk en lief moet vinden. Ik merk dat ik me hierdoor uitsloof en daardoor toch nooit goed doe volgens mijn gedachten. Want ik kan het altijd negatief interpreteren. Ik stel dan ook letterlijk alles wat ik doe of hoe ik reageer in vraag. Ook hier is het vooral belangrijk dat ik weet dat het goed is. En goed genoeg is goed genoeg. Maar af en toe krijg ik dan toch een angstaanval omdat ik denk dat iemand anders het verkeerd gaat interpreteren.
Wanneer ik angstig ben, heb ik vooral last van faalangst en het daarbij horende perfectionisme. Ik heb dan heel sterk de neiging om mensen te pleasen en over mijn grenzen te gaan.
Wanneer ik het dan allemaal even somber in zie, denk ik dat er echt niemand is die me leuk en aardig vindt. En dat ik me bijna niemand 100% op mijn gemak voel omdat ik schrik heb om verkeerd te reageren of iets verkeerd te zeggen of doen. Ik moet stoppen met vanalles te insinueren. Want er zijn natuurlijk mensen die me graag zien en waarbij ik me 100% op mijn gemak voel.
Dus ik moet dringend leren om te stoppen met mijn gedachten te geloven 🙂
Hebben jullie soms last van angsten?
Zo herkenbaar! Ik durf mijn grenzen afbakenen en het is niet dat ik me uitsloof om aan andermans wensen te voldoen ofzo, maar diep vanbinnen wil ik gewoon leuk gevonden worden. Als er dan strubbelingen zijn met vriendinnen ofzo, pieker ik al eens dat niemand me echt leuk vindt om wie ik ben… Hopelijk kan je uit die cirkel van slechte gedachten geraken!
LikeGeliked door 1 persoon
Hierin ben je niet alleen. Ik heb ook last van sociale angsten, net als jij de ene periode meer dan de andere. Las je het boek ‘Zeg me dat ik okĂ© ben’ van Marcel Hendrickx? Daar haalde ik voor mezelf erg veel uit rond dit thema. Het is al hĂ©Ă©l positief als je weet dat het je eigen projecties zijn, en dat het niet ‘de waarheid’ is dat mensen je niet leuk vinden, integendeel! Ik wens je veel moed, die storm in je hoofd zal zeker weer afnemen, je kan het!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je! En uiteindelijk weten we niet wat anderen Ă©cht denken of vinden.
Ik heb het boek op mijn te-lezen-lijstje gezet 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ook ik las het boek, eyeopener…….ik ben en blijf een pleaser…..maar ga niet meer zo vaak over mijn grenzen, probeer ze enorm te bewaken en veel rust in te bouwen…….
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb daar ook last van. Ik heb zo hard het gevoel dat ik door één ding verkeerd te zeggen (of iets gewoons te zeggen dat verkeerd geïnterpreteerd wordt) afgewezen kan worden. Ik kan soms ook erg enthousiast of uitbundig zijn, of te diep op bepaalde thema´s willen ingaan. Dan voel ik de weerstand van de anderen (of ik beeld me dat in) en daar voel ik me dan nadien slecht bij. Na een conversatie herhaal ik soms bijna letterljik in mjin hoofd wat ik gezegd heb, en bedenk ik me hoe de ander dat misschien geïnterepreteerd kan hebben, en wat ik in de plaats had moeten zeggen.
Heel vermoeiend.
Wat mij het meeste helpt om daarmee om te gaan, is beseffen hoeveel ik zelf van andere mensen kan verdragen. Ik kan anderen best veel vergeven, dus vind ik dat ik zelf ook wel wat krediet bij anderen verdien. En het helpt ook om te zien dat wanneer je echt eens een aanvaring met een ander hebt gehad, dat het dan nadien meestal toch weer goed komt.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh ja, dat is het! Heel erg herkenbaar wat je schrijft.
Dat is wel een goeie tip! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik herken me hier wel deels in; onzeker zijn, bang dat mensen negatief zullen reageren, daardoor dingen soms overanalyseren… heb er al zelfs es een reeks over gedaan op Headspace. Zeker herkenbaar dus. En zoals je zegt gaan zo’n dingen in golven, soms heb ik er meer last van dan anders.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat ik die reeks ook gedaan heb… althans die over angst, als het dezelfde is.
LikeLike
Pf, ja, angsten kunnen heel nadrukkelijk (en irritant!) aanwezig zijn. Inderdaad heel verstandig om wat dit betreft wat minder in je eigen gedachten te geloven, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
LikeGeliked door 1 persoon
“En dat ik me bijna niemand 100% op mijn gemak voel omdat ik schrik heb om verkeerd te reageren of iets verkeerd te zeggen of doen.” Oh dit vind ik herkenbaar. Ik heb daar ook soms last van (gelukkig tegenwoordig wel minder) en als ik dan bijvoorbeeld iets vertel word ik me heel erg bewust van mezelf en krijg ik een rood hoofd waardoor ik me nog meer op mijn ongemak ga voelen. En dat is dan zelfs bij mensen die ik super goed ken en die ik graag zie.
Ik merk bij mezelf dat ik heel erg die angst van wat denken mensen van me (ze vinden me allemaal raar of stom) heb als ik het openbaar vervoer moet nemen, wat in de huidige tijd voor mij niet meer voorvalt. Maar als dat me dan overvalt kan ik daar echt helemaal door geblokkeerd raken.
LikeGeliked door 1 persoon
Altijd ergens fijn om te horen dat ik niet de enige ben die zo denkt/is/voelt…
LikeLike
Vooral die laatste zin: je gedachten zijn niet de realiteit, je hoeft ze niet te geloven. Die moeten we misschien eens uitprinten en in het zicht omhoog hangen. Want dat is zo belangrijk. I feel ya, ik heb het er zelf ook moeilijk mee en zeker in deze tijden wanneer er geen vaste afspraakjes zijn voel ik me een slechtere vriendin omdat ik minder stuur. Maar eigenlijk stuur ik niet minder, want ik ben gewoon geen whatsappdier ofzo. Maar anders zie ik mijn vrienden nog wel vaak en nu niet. Dus die kloof wordt groter.
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad, op het moment zelf lijken ze zo waar…
LikeLike
Oh ja, heel herkenbaar. Zelfs bij mensen waarbij ik mij heel erg op mijn gemak voel, kan ik achteraf mijzelf in vraag zitten stellen (was ik te aanwezig, heb ik teveel gebabbeld, was ik te luid, had ik misschien x of y moeten zeggen, tedju, ik had nog a of b moeten vragen…). Laat staan als dat is bij mensen die ik niet goed ken, maar waar ik wel een goede indruk op wel maken, zoals bij een sollicitatie, nu op die nieuwe job (al is het daar net iets minder dan de vorige keren, misschien omdat het inhoudelijk niet mijn droomjob is en ik de druk om het goed te doen iets minder hoog leg?…). Dat gaat dan zo ver dat ik compleet blokkeer, achterstand oploop en daardoor begin te panikeren. Terwijl er dus soms niet eens een gegronde reden voor is, gewoon wat ik denk dat er zou kunnen mis zijn. Zo vermoeiend.
Terwijl ik dan soms ook denk: als ik met iemand in gesprek ben en die persoon is “luid” of “aanwezig” of zegt een keer iets “fouts”, dan ben ik daar helemaal niet zo streng is. Aanwezige mensen, die vind ik 9 op de 10 net heel enthousiast en gezellig. En iets fouts zeggen, goh ja, dat doen we toch allemaal wel eens? Moesten we allemaal even zacht en vergevend zijn voor onszelf als voor een ander, het zou zoveel makkelijker zijn he…
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad… ik denk dat we vaak harder zijn voor onszelf dan dat anderen voor ons zijn!
LikeGeliked door 1 persoon
We zijn inderdaad, wat je hierboven al zegt harder voor onszelf dan andere voor ons zijn. Dat in je achterhoofd maakt het denk ik al een stukje lichter. ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker en vast. Leuk gevonden willen worden, het is belangrijker dan ik wil toegeven, maar ik probeer het toch niet te veel te laten doorwerken. Courage
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, ik herken hier ook zeker stukken in! Soms heb ik het gevoel dat ik iets verkeerd zeg (dat is dus een gevoel, ik weet dit helemaal niet zeker) en ik kan daar echt dagen last van hebben, van dat awkward-schaamtegevoel die ik voel daardoor. Ook al is die persoon tegen wie ik iets zei waarschijnlijk alles al lang vergeten (maar is dat zo, straks onthoud die persoon dat ook en denkt hij wat een domme trien ik wel niet ben) … En zo blijven we maar doorgaan. Ik kan soms jaren later nog dat gevoel van op dat precies moment oproepen. Maar ik las ooit eens een quote: you can’t make everyone happy, you’re not a nutella jar. En dat helpt me wel om daarmee om te gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Thx voor die quote, ik heb hem gisteren nog gebruikt 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat iedereen daar wel eens last van heeft… je bent zeker niet alleen 🙂
LikeLike
Je bent niet alleen, onthoud dat. En dat je je bewust bent dat je over je grenzen heen gaat is al een stap de goede kant op.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is jammer genoeg heel herkenbaar en ik vind het spijtig voor jou dat je er regelmatig mee geconfronteerd wordt. Ik moet mezelf regelmatig voorhouden dat ik niet iedereen gelukkig kan maken, dat je niet voor iedereen goed kan doen. Maar anderzijds blijf ik het wel proberen om me dan vervolgens slecht te voelen wanneer het niet lukt. Gelukkig gaat het de laatste jaren al een pak beter dan vroeger en heb ik een aantal vriendinnen bij wie ik echt helemaal mezelf kan zijn. Bij hen durf ik zeggen wanneer ik niet goed genoeg ben om een daguitstap te maken en dan kiezen we voor een rustigere formule. Al heb ik daar dit jaar natuurlijk sowieso minder last door vermits ik amper met iemand kan afspreken. Maar dan nog het teveel bezig zijn met wat anderen van me zullen denken en schrik hebben dat wat ik doe niet goed genoeg of voldoende is is iets wat ik blijkbaar niet afgeleerd krijg. Dat is iets waar ik mezelf meermaals aan moet herinneren. Gek eigenlijk hé, dat het zo moeilijk is om zoiets van je af te laten glijden. Je best doen zou meer dan voldoende moeten zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
En als mensen je niet begrijpen als je afzegt, dan kennen ze je niet goed ofwel zijn ze je niet waard! In jouw geval zou de andere partij dat toch mogen aanvaarden dat dat kan gebeuren.
LikeGeliked door 1 persoon
Gedachten zijn zo’n sterk iets… niet te onderschatten hoe hard ze je naar beneden kunnen halen. Maar het omgekeerde geldt ook: je kan ze omdraaien naar iets positiefs en jezelf er een steun in de rug mee geven. Ni simpel hĂ©!
LikeGeliked door 1 persoon