Hoe het nu gaat…

Dinsdag ging ik nog eens naar mijn eigen dierenarts om te horen wat haar advies was voor Pebbles. Ze heeft inderdaad een embolie gehad wat de plotse verlamming verklaart. Ze sleepte met haar achterpoot en het voelde koud aan bij de dierenarts van wacht. Maar toen ik de dag nadien bij mijn vaste dierenarts was, liep Pebbles weer op beide achterpoten, het pootje voelde ook weer wat warmer.

Aangezien ze vrolijk begon rond te lopen en weer kopjes gaf, vonden we haar te goed om in te slapen. Ze kreeg speciaal voer mee voor haar schildklierprobleem die eind december vastgesteld is. Want ook gaf ze al een hele week over, het komt waarschijnlijk door de pijnstilling die ze eerder al kreeg dan door de pilletjes voor de schildklier.

Sinds ik er dinsdag mee teruggekomen ben, slaapt ze constant. Heel af en toe vraagt ze om eten en dan krijgt ze haar speciaal voer. Maar ze eet slechts de helft van haar portie. Voor haar embolie volgde ze mij overal, vooral naar de keuken om overal aan te likken. Vanaf dat ik in de zetel zit, kwam ze knuffelen en kopjes geven. Nu niet meer…

Ik vind het zo moeilijk om in te schatten of ze afziet en wat haar levenskwaliteit nog is. Het is een moeilijke beslissing die ik wil nemen in het belang van mijn kat, los van mij en los van de financiële kant, al wil ik geen zotte kosten meer doen.

Mati’s bloed- en urine-onderzoek was allemaal ok. Dus ze heeft hoogstwaarschijnlijk een urineweg-infectie of nierbekkeninfectie. Ze likt minder en drinkt ook weer minder, ze moet minimum 10 dagen antibiotica nemen. Maar haar vulva blijft dik staan en er is redelijk wat vochtverlies.