Ode to Dolores – afscheid van een jeugdidool

Gisteren zat ik op een quiz ten voordele van ANBN. Een van de vragen was… ‘Hoe heet de overleden zangeres van the Cranberries?’ Ik stond perplex… huh? overleden? Ik wist helemaal van niks! Ik volg hen al jaren niet meer en volg ook bijna geen nieuws, toch zeker niet over BV’s en beroemdheden. Het was me helemaal ontgaan dat ze in januari overleden is.

Ik ben er helemaal niet goed van… Ze is blijkbaar gestorven aan een overdosis alcohol en zo in haar bad verdronken. Als 16-jarige keek ik enorm op naar haar, ik vond haar een knappe madam én ze zet zich in tegen onrecht via haar teksten. Ze was een groot voorbeeld en is voor een deel verantwoordelijk voor wie ik geworden ben. Haar muziek en teksten hebben me door moeilijke periodes geholpen. Daarvoor zou ik haar willen bedanken en ooit ga ik haar graf bezoeken in Ierland.

Nu heb ik vooral spijt dat ik haar niet ben blijven ‘volgen’ tot op het einde. Maar ik ben heel blij dat ik ze twee keer live heb mogen zien. In de tijd toen er nog geen sociale media was en ik dus geen foto’s heb van de optredens in Vorst Nationaal. Door de verschillende verhuizen heb ik heel veel spullen weggedaan en kwijtgeraakt, als ook mijn albums van the Cranberries. Maar ik heb ze gelijk besteld.

Vier jaar geleden liet ik dan ook een prachtnummer horen op de begrafenis van mijn vader. Dat nummer wil ik nu ook aan haar opdragen…

Lyrics by Dolores O’Riordan
There’s no need to argue anymore
I gave all I could, but it left me so sore
And the thing that makes me mad
Is the one thing that I had
I knew, I knew
I’d lose you
You’ll always be special to me
Special to me, to me
And I remember all the things we once shared
Watching T.V. movies on the living room armchair
But they say it will work out fine
Was it all a waste of time
‘Cause I knew, I knew
I’d lose you
You’ll always be special to me
Special to me, to me
Will I forget in time, ah
You said I was on your mind?
There’s no need to argue
No need to argue anymore
There’s no need to argue anymore

12 gedachten over “Ode to Dolores – afscheid van een jeugdidool

    1. loesjezaakjes Berichtauteur

      Ik denk dat het komt omdat veel artiesten/kunstenaars lijden aan psychische problemen en drugs of alcohol is een makkelijke vlucht om even alles te vergeten. Het is dan ook nog eens zeer verslavend… En in dat wereldje zijn drugs en alcohol extra makkelijk te verkrijgen.

      Geliked door 1 persoon

  1. Leen

    Ik wou eigenlijk een hartje geven ipv een ‘like’. Het is altijd zo triest als een een muzikale held sterft. Hetzelfde heb ik met Chester Bennington; onder andere de muziek van Linkin Park heeft mij door mijn pubertijd gesleurd.

    Geliked door 1 persoon

  2. Pingback: 2018 was een jaar waarin ik … | Loesje Zaakjes

  3. Pingback: Mijn favoriete band als tiener | Loesje Zaakjes

Plaats een reactie