Wat ik mijn honden niet kan afleren (34/40)

Iedereen vind dat ik zo’n brave honden heb, of toch bijna iedereen 🙂 Ook kreeg ik eens het compliment van iemand die veel ervaring heeft met (Spaanse) windhonden dat ik één van de weinige ben die zo goed om kan met haar podenco’s (dat zijn de Spaanse jachthonden en een beetje heviger dan de windhonden). Ze zijn gekend om niet goed te luisteren en zijn nogal eigenzinnig.

Ik ben best trots dat mijn honden toch vrij goed luisteren, maar er zijn een aantal dingen waarin ik niet slaag om ze het af te leren.

1. Blaffen naar andere honden: wanneer ik ga wandelen en we komen een andere hond tegen dan probeer ik hen af te leiden zodanig dat ze niet al te veel aandacht geven aan de andere hond. Maar als zij hem eerder gezien hebben dan ik, dan is het om zeep. Een andere hond passeren is zo goed als onmogelijk. Al ben ik er wel al in geslaagd om honden die in hun tuin zitten, wel te kunnen passeren.

2. Blaffen naar watervogels: Tiqi is de grootste jager van de drie. Wanneer hij aan de leiband is en watervogels ziet, dan blaft hij ernaar uit frustratie dat hij ze niet kan/mag vangen. Dan mag ik zijn naam roepen, afleiden met een snoepje, stoppen met verder wandelen,… niks helpt, de focus op de eendjes is zo groot dat al de rest van geen belang is. Het gebeurt ook dat als hij konijntjes ruikt, dat hij dan loopt te blaffen omdat hij ze wil gaan zoeken.

3. Aan de lijn lopen: Tiqi en Nyrah zijn twee trekkers en ik ben er nooit in geslaagd om ze dat af te leren. Het komt vooral omdat ik altijd met 3 honden moet wandelen waardoor ik ze niet deftig aan de lijn heb leren lopen. Als je het consequent wil aanleren, moet je natuurlijk onmiddellijk reageren en aangezien het keikoppen zijn, moet ik constant corrigeren. Het is gewoon niet fijn wandelen als je er steeds op moet letten. Niet dat het plezant is als ze je meesleuren, maar zo erg is het gelukkig niet.

Wat vinden jullie het moeilijkste aan opvoeden?